Dit verhaal gaat over een kopje. Zomaar een kopje, want er was eigenlijk niets bijzonders aan dit kopje. Het was een gewoon wit kopje. Van steen. Dit kopje was een stenen kopje met een oortje eraan. En ook daar was niets bijzonders aan te zien. Er was zelfs geen scherfje vanaf.
Dit witte gave kopje was zo ontzettend niet bijzonder, dat het weer bijzonder werd van onbijzonderheid.
Misschien ben je nieuwsgierig naar hoe dit witte, gave, niet bijzondere kopje gemaakt is? Dat kan. Ik zal uitleggen hoe dit kopje tot stand gekomen is.
Het kopje is gemaakt in een fabriek. En niet zo maar een fabriek: het is een witte kopjes met oortjes fabriek. Deze fabriek heeft niet alleen dit witte gave kopje gemaakt, maar ook andere witte gave kopjes. Met oortjes natuurlijk. En ook zonder oortjes.

Het kopje is gemaakt van steen

Het witte gave stenen kopje was niet altijd een wit gaaf stenen kopje. Het was eerst een klomp steen. Die klomp steen werd opgegraven uit een steengroeve. Daarvoor moet een mijnwerker, waarschijnlijk in China, heel vroeg zijn bed uit. Die klomp steen ligt al op hem te wachten in het donkerste gedeelte van de mijn. De mijnwerker, die voor een minimumloon die klomp steen, die later een mooi wit gaaf stenen kopje wordt, opgraaft.
Als die klomp eenmaal is opgegraven, wordt hij vervoerd naar de fabriek. Daar wordt de steen in een machine gestopt en als die klomp steen eruit komt, dan is hij een ruwe vorm van een kopje en nog geen wit, gaaf kopje. Wel van steen. En een ruw oortje.
Nadat het ruwe kopje uit de steen gehakt is, gaat het kopje gepolijst worden. Dat wordt weer door een andere machine gedaan, de zogenaamde polijstmachine. Die machine zorgt ervoor dat het stenen kopje een gaaf stenen kopje met een glad oortje wordt.

Het witte gave stenen kopje is alleen nog niet wit

Het kopje wordt geëxporteerd naar de Porseleynen Fles in Delft. Deze Oudhollandse fabriek zorgt ervoor dat het witte gave stenen kopje zijn witte kleur krijgt.
Dat gebeurt doordat een man, die ook ‘s morgens vroeg naar zijn werk gaat, met een kwastje het gepolijste gave stenen kopje voorziet van een glazuurlaagje. Ieder stukje van het kopje wordt zeer nauwkeurig bewerkt met het kwastje van de schilder. Hij slaat geen stukje over.
Het witte gave stenen kopje met het gladde oor is nu dan ook echt wit.
Dan moet het kopje nog naar de Huiswerkbegeleiding in Zoetermeer vervoerd worden. En nu komt het gevaarlijkste onderdeel van de reis van het witte gave stenen kopje met het gladde oor: het moet wel heel blijven. Omdat het niet stuk mag gaan, moet het dus voorzichtig vervoerd worden. Het kopje wordt dan ook ingepakt in bubbeltjespapier en dan in een doos gestopt met meerdere witte gave stenen kopjes met gladde oren. Daarvandaan is het naar een winkel in Zoetermeer gebracht. Daar werd het gekocht door de eigenaresse van de Huiswerkbegeleiding om mijn koffie te kunnen drinken.
Het verhaal over een wit gaaf stenen kopje bevat precies 500 woorden. Dit stukje telt hierbij niet mee. Dit verhaal is ontstaan doordat een leerling mij uitdaagde om een stuk te schrijven van 500 woorden over een kopje waar niets bijzonders mee was. Hij vond namelijk dat 200 woorden al veel was. Ik heb mijn deel gedaan. Nu hij nog.