… ik niets anders weet. Dat klinkt dramatischer dan het is, maar ik bedoel dit: al van kleins af aan vond ik het leukste vak op school opstellen schrijven. Verhalen verzinnen, korte verhalen schrijven, schrijven is mijn passie. Dat ik nu pas een boek schrijf, is natuurlijk absurd.

Ik had geen dagboek, ik had geen schriftje waar ik verhalen in schreef, maar ik speelde altijd al verhaaltjes met de barbies. Door alle omstandigheden op school en in de buurt heb ik nooit echt durven schrijven. Ik was veel te bang dat het naar buiten kwam. Tijdens mijn studententijd heb ik me nog een tijdje aan de poëzie gewaagd, maar dat was toch niet helemaal mijn ding.
In 2011 ontdekte ik het bloggen. Toen begonnen de verhalen. Eerst nog heel klein en informatief, maar vanaf 2013 begon ik met korte verhalen. En nu wil ik niet meer anders: ik kan niet meer zonder schrijven.