Voldaan stapte ik gisteren van de tatami. Ik had de eerste plaats bereikt en mijn tegenstandster had wat moeite gehad om haar gevoelens onder controle te houden, zowel tijdens als vlak na de wedstrijd. Ik was een beetje ontdaan en ging op zoek naar mijn coach. Ik had even wat bevestiging nodig.
Terwijl ik met mijn spullen naar mijn coach loop, spreekt een vrouw mij aan. “Mag ik wat tegen je zeggen?” Ik antwoordde dat dat mocht.
“Mag ik je adviseren om een t-shirt aan te trekken?”
Ik kijk naar beneden en zie het topje onder mijn karatepak. “Ik heb een t-shirt aan,” antwoord ik verbaasd.
De vrouw kijkt me aan alsof ik net uit een ei ben gekropen. “Je ziet alleen maar dat,” zegt ze, wijzend naar het spleetje dat mijn borsten vormen boven het topje.
“Dank je wel.”
“Ik bedoel het niet slecht, hoor.”
“Dat begrijp ik, daarom zeg ik ook dank je wel.” En ik loop weg naar de tribune waar een paar ouders en trainingsmaatjes zitten. Nog een keer kijk ik achterom en ik zie het t-shirt dat zij draagt. Ze hoort bij de karateclub van mijn overwonnen tegenstandster.
“Je ziet alleen maar dat,” zegt ze
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Anne
Eigenaar DrsPee
Leuk dat je deze blogpost leest. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Mocht je meer willen weten of up to date willen blijven van alles wat er in de wereld van de websites gebeurt, schrijf je dan onderin deze pagina in voor de nieuwsbrief. Deze verschijnt onregelmatig en maximaal 1 keer per maand. Je gegevens zijn veilig bij mij. Ik zal ze nooit verkopen.