Er zijn zo’n vierhonderd verschillende Keltische goden en godinnen. Die allemaal behandelen lijkt me wat te veel van het goede, maar een paar kan toch zeker geen kwaad. Zeker in het kader van de bovenzinnelijke werelden die in de Keltische wereld een grote rol speelden.

Een aantal namen komt mij bekend voor: Badb, Cernunnos, Belenos, Belisama, Morrigan, Macha. Maar dat komt voornamelijk door de boeken die ik las, waarin zij al dan niet een grote rol speelden. Bij Belenos. Voor degenen die nog nooit een Asterix heeft gelezen, deze god werd vaak aangeroepen door de Galliërs. Bij Toutatis.

De Morrigan, de Macha en de Badb

In de boeken van The immortal secrets of Nicholas Flamel komen deze drie godinnen voor als een drieëenheid. Alle drie zijn zij godinnen van de oorlog. Zij konden de uitkomst van de oorlog beïnvloeden. Vaak verschenen zij als kraai boven het slagveld. In 1014 zou Badb verschenen zijn in een slag tegen de Vikingen: daardoor wonnen de Kelten.
De Morrigan was ook geen lieverdje. Cuchulainn was een oorlogsheld die zijn oorlog verloor, omdat hij de liefde van Morrigan had afgewezen en haar daarbij ook nog had verwond. Dit bezegelde zijn lot. Hij stierf op het slagveld.
De man van de Macha had opgeschept dat zijn vrouw harder kon lopen dan de koning en zijn snelste paarden, terwijl zij hoogzwanger was. De koning zei dat zij dat dan maar moest laten zien en als ze dat niet deed, dan zou hij haar man doden. De Macha was zo boos, dat zij alle mannen vijf dagen lang liet voelen wat weëen zijn. Ze liep de wedstrijd en won. Macha kreeg een tweeling.
Cernunnos betekende ‘de gehoornde’. Hij kwam het dichtst in de buurt van een oppergod of vadergod. Hij was de baas over flora & fauna en landbouw, voorspoed en de onderwereld. Doordat hij een gewei droeg, was hij een woudgod. Zijn gewei werd in de christelijke wereld op het hoofd van de duivel geplaatst.

Andere Keltische goden en godinnen

Belenos was de Keltische god van de zon. Aan deze god was het heilige feest Beltane gewijd, dat op 1 mei plaatsvond. De Kelten maakten dan vreugdevuren, zodat de warmte van de zon werd aangewakkerd. Als symbool had hij een paard en wiel: zijn strijdwagen trok de zon door de hemel. Hij was getrouwd met Belisama. Deze Keltische godin was de heerseres over rivieren en meren, vaartuigen, vuur en licht.
Dagda werd gezien als de vader der goden. Hij was een grote man met een knots die hij op wielen voortsleepte. Hij was de minnaar van de Morrigan en beminde tijdens de oorlog tussen de Fomorii (Ierse zeegoden) en de Tuatha de Danann (het volk van de godin Dana) een Fomorisch meisje dat beloofde haar toverkunsten te gebruiken voor de overwinning van de Tuatha de Danann. Dagda staat ook bekend als de god van de overvloed. Bij de Fomorii kreeg hij te eten: hij kreeg te eten voor vijftig man. Dit moest hij opeten, anders zouden ze hem doden. Het lukte hem, maar hij veranderde daardoor wel in een vadsige oude man. Het beminnen door deze vadsige oude man van een jong Fomorisch meisje herinnert aan de verbintenis die gesloten werd tussen de koning en een priesteres om voorspoed en vrede te garanderen.
Er zijn dus veel Keltische goden en godinnen. In de volgende blog over mythen en sagen zal ik nog een aantal Keltische goden kort behandelen. Ik zou ze allemaal wel willen behandelen, maar dat is echt veel. En misschien niet allemaal even relevant, omdat ik ook de Artur-legende wil bespreken, de heilige graal en natuurlijk het bekendste Keltische liefdesverhaal aller tijden: Tristan en Isolde.
Plaatje: Nationalmuseet [CC BY-SA 3.0 or CC BY-SA 2.5], via Wikimedia Commons