Vorige week besprak ik al een aantal Keltische goden en godinnen. Maar er zijn er zoveel (ruim vierhonderd) dat ik er nog niet helemaal klaar mee ben. Ik ga ze niet allemaal bespreken, maar ik licht de belangrijkste eruit.

Vorige week passeerden de Morrigan, de Macha en de Badb de revue. Ook Cernunnos, Belenos en Belisama kregen een plekje in dat blog. Ik besloot mijn verhaal met Dagda.
De reden dat ik meerdere goden en godinnen in een blog kan behandelen, is het feit dat er weinig van bewaard is gebleven. De Keltische verhalen zaten veelal in een mondelinge traditie. Veel verhalen zijn vergeten of gecondenseerd in een verhaal.

Lugh

Lúgh, de zonnegod en god van handel en ambachten en met name de smeden, had een speer die zo bloeddorstig was, dat hij rustig gehouden moest worden in een kop met slaapdrank gemaakt van maanzaad. Als er oorlog was, kon de speer door Lúgh uit die kop gehaald worden en dan kon de speer rij na rij met soldaten doorboren, zonder er ooit genoeg van te krijgen. De speer was een levend object. De Slinger van Lugh was gemaakt van de regenboog en de Melkweg. Zijn feestdag vond plaats in de eerste week van augustus als de eerste oogst binnen was gehaald: Lúghnásádh.

Ogma was god van welsprekendheid

Ook de poëzie behoorde tot zijn aandachtsgebied. Hij zou het schrift hebben uitgevonden: het Ogham. Er zouden hele bibliotheken zijn geweest vol met boeken door deze god geschreven. Van zijn schrift is alleen nog maar in stenen inscripties overgebleven.
Het schrift bestond uit rechte en schuine lijnen op een grondlijn.

Hij was ook een sterke strijder en vocht mee in de oorlog tussen de Tuatha de Danann en de Fomorii. Hij was een zoon van Dagda en Dana.

De Keltische goden en godinnen kenden drieëenheden

Zo waren daar Banba, Ériu en Fódla, drie vrouwen die hun naam gaven aan Ierland. Ierland in het Engels is Éire. In de poëzie worden de andere twee namen nog wel eens gebruikt om het eiland aan te duiden.

Esus, Toutatis en Taranis

Esus kun je gelijk stellen aan goden als Zeus of Jupiter. Esus vroeg mensenoffers van zijn volgelingen. Deze mensenoffers wilde hij ontvangen door ophanging.
Toutatis, bekend van het onoverwinnelijke Gallische dorpje, werd ook wel Teutates genoemd. Teutates komt van de stam teutā, wat volk of stam betekent. Hij wilde dat zijn mensenoffers doodgeslagen werden.
Taranis was de god van de donder, kennis en magie. Hij werd afgebeeld met een lichtflits en een wiel, dat een zonnerad moest voorstellen. Ook aan Taranis moesten mensenoffers gebracht worden. Dit waren gevangenen die verbrand moesten worden.

Het volk van Dana

Al een aantal keer heb ik de Tuatha de Danann genoemd, het volk van Dana. Dana was getrouwd met Dagda. De kinderen uit hun huwelijk waren allemaal goden en godinnen en werden het volk van Dana genoemd: Tuatha de Danann. Dana was de moedergodin. Zij werd ook wel Anu genoemd. In Ierland zijn twee bergen die de Paps of Anu genoemd worden: de borsten van Dana.
Volgende week zal ik me gaan bezig houden met de Ulster-cyclus. Dat is de groep verhalen rondom de oorlogsheld Cú Chulainn en de oorlog tussen twee volkeren in de eerste eeuw van heidens Ierland.