#metoo, even advocaat van de duivel
Laat ik beginnen met te zeggen: #metoo. Ook ik heb last gehad van seksueel grensoverschrijdend gedrag van verschillende heren in mijn omgeving, maar ze kunnen gerust zijn. Ik ga ze niet met naam en toenaam noemen.
Bovendien is het al heel lang geleden en een van de heren is de pijp uit. Je begrijpt dat voor deze persoon het spreekwoord ‘over de doden niets dan goeds’ hier niet op gaat.
Even advocaat van de duivel over #metoo
Ik werd getriggerd door het onderwerp bij Nieuwsuur van gisterenavond. Aan tafel zaten drie dames te vertellen dat mannen zich beter moeten realiseren hoe hun gedrag overkomt op vrouwen. En dat een vrouw bepaalt wanneer een aanraking oké is en wanneer niet. Daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.
Maar waar ik bang voor ben, is dat we met zijn allen een beetje doorslaan. Dat wat in het wetboek van strafrecht is opgenomen, daarover bestaat geen twijfel. Verkrachting en aanranding zijn uit den boze, zonder meer. Maar een schouderklopje of een hand op je schouder kan gewoon een vriendelijk gebaar zijn. Het is afhankelijk van de situatie of gedrag gewenst of ongewenst is.
Waar ik eigenlijk nog angstiger voor ben, is dat de #metoo actie mannen die het goed bedoelen afremt en dat zij daardoor niets meer durven.
Ik wil namelijk nog steeds versierd worden tijdens het uitgaan en ik wil ook nog steeds dat een man jaagt. En dan wil ik zelfs nog wel de gewillige prooi spelen, als de man in kwestie leuk genoeg is, of hard to get al naar gelang de situatie. Omdat ik gewoon als een vrouw benaderd wil worden.
Bijvoorbeeld.
Je hond/kat/konijn/hamster/goudvis is overleden en jij huilt hartverscheurend. Een vriend of goede mannelijke collega vraagt wat er aan de hand is en voordat hij een arm om je heen slaat, zegt hij: “Ik wil je troosten, mag ik een arm om je heen slaan?”
Bijvoorbeeld.
Je zit met je eerste vriendje op je kamer en jullie voelen allebei dat de tijd is gekomen om jullie liefde vleselijk te maken. Hij legt zijn hand onder je kin, kijkt je diep in de ogen en vraagt: “Wil je even dit contract ondertekenen? Er staat in dat we elkaar niet gedwongen hebben en dat we allebei met elkaar naar bed wilden gaan.”
Wat een moodkiller!
Nogmaals: ik praat niet goed dat vrouwen tegen hun zin in worden aangerand, verkracht of anderszins lastig worden gevallen met seksueel grensoverschrijdend gedrag. Of dit nu met opmerkingen, sms’jes of andere vormen van contact is. Ik herhaal: #metoo is ook op mij van toepassing.
Maar laten we alsjeblieft niet de spontaniteit van intermenselijk contact kwijtraken. De werkelijkheid van deze wereld is al behoorlijk koud en veel mensen hebben behoefte aan die spontane arm om de schouder en een knuffel op zijn tijd. Laten we deze wereld vooral een beetje warm en liefdevol proberen te houden. Het alternatief is veel te kil.
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Tja, Martha. Nog daargelaten, wat de consequenties van #metoo zullen zijn, het moet ‘even’. Het kan niet zo zijn, dat wij maar blijven zwijgen. Dat we vanwege de macht maar blijven slikken. Dat kan niet. En mag niet.
Zoals altijd, duurt zo’n malaise een poos totdat men het ‘vergeet’. Er overheen stapt. Tot de volgende episode.
Maar ik ben ervan overtuigd, dat als het goed ‘zit’, tussen jou en die ander het ook ‘goedkomt’. Zo niet, dan is het pech hebben, maar ben je wel beter af… :p
ik vind dat hele metoo weer zo’n vage social media hype. Hou me ten goede, we horen correct met elkaar om te gaan en er zijn meer verwerpelijke seksuele aantijgingen dan verkrachting en aanranding. Maar door alles op een hoop te gooien ontkracht je feitelijk de aanklacht. En alle mannen in het beklaagdenbankje zetten is absoluut onzinnig. Zoals je zegt, iemand kan ook wel eens een beetje tastbare steun nodig hebben.