Lees eerst deel 1
Weken heb ik in hetzelfde café gezeten, op dezelfde plek aan hetzelfde tafeltje om dezelfde tijd. Maar Gino zag ik niet. Ik zat er iedere zaterdag tot het einde van de avond, maar mijn danser kwam niet. Uiteindelijk nam ik zelfs mijn ereader mee om de avond door te komen.
Waar was hij nou? Waarom kwam hij niet terug? We hadden zo heerlijk gedanst met elkaar. De vonken spatten ervan af. In mijn dromen dansten we door tot in de hemel waar de sterren onze weg verlichtten. In mijn dromen zweefden we verder, rond de maan en terug, over de wolken die als een zachtverende vloer onze passen ondersteunden. Als ik dan wakker werd, kon ik me die dromen nog herinneren. Hij danste voor mijn ogen, in mijn hoofd. Ik voelde de druk van zijn armen, het ritme van zijn getrainde lichaam en zijn warme adem in mijn haren.
Ook deze avond zit ik weer in het muziekcafé. Met mijn ereader voor mijn neus, niet echt lezend, speuren mijn ogen de zaal af. Zou hij er vanavond wel zijn? Mijn hart hoopt, maar mijn verstand niet. Hij heeft zich al weken niet laten zien.
Plotseling staat hij naast me. “Niet lezen,” zegt hij, “we gaan dansen.” En voor ik het weet, zweef ik weer in zijn armen over de dansvloer. Ik wil hem honderdduizend dingen vragen: waar hij al die tijd was, waar hij zo heeft leren dansen en waarom hij mij uitkoos om mee te dansen. Maar het lukte niet. Ik kreeg de vragen niet uit mijn mond. Het enige dat ik kon doen, was genieten van zijn sterke armen, zijn donkere ogen en zijn vloeiende bewegingen op de dansvloer. Net als in mijn dromen.
De muziek is afgelopen. “Ga nog niet weg,” zeg ik hees. Mijn stem is verstikt door de zoete geur van zijn lichaam. Opnieuw kijkt hij me aan en ik wil het liefst wegrennen van de blik in zijn ogen. Ik weersta mijn eerste impuls en in plaats daarvan pak ik zijn hand. “Blijf,” vragen mijn ogen, maar ik zie dat hij al weer weg wil gaan. Ik grijp zijn hand steviger vast. “Praat nog wat met me,” wil ik zeggen, maar zijn lippen omsluiten de mijne en mijn vraag wordt zacht maar zeker weggekust. Het lijkt alsof onze kus eeuwig duurt: zacht, maar met een vurige passie zoals ik nog nooit gevoeld heb. Mijn benen trillen en mijn knieën knikken.
Even plotseling als hij er was, is hij weer vertrokken. Gino, mijn mysterieuze danser. Ik ben vastbesloten om de volgende keer toch echt een gesprek met hem te hebben of me in ieder geval weer zo lief en passioneel te laten kussen.
foto
Lees ook deel 3