Op 3 augustus kwam ik langs deze tweet van @ruudketelaar:
Na een paar uur ben ik er beetje klaar mee om om de haverklap onvrijwillig aangeraakt te worde door een obese, die niet in zijn stoel past
— Ruud Ketelaar (@ruudketelaar) August 3, 2013
Lang nagedacht of ik er een blogje aan zou wagen, maar ik doe het toch maar. Het raakt namelijk aan een onderwerp dat we afgelopen vrijdag in de pre-operatieve bijeenkomst behandelden. Het al dan niet vrijwillig aanraken van andere mensen als we naast hen zitten in de bus, trein of ander vervoermiddel waar je verplicht naast een vreemde komt te zitten.
De psychologe vertelde dat zij naast een obees iemand in de bus zat
Bus in Noorwegen had pech 2011
Ze trok haar benen bij zich om diegene niet aan te raken. Zij had de dag erna spierpijn in haar benen. Ze deed dit om die persoon niet aan te raken en hem niet te confronteren met zichzelf. De psychologe vond het naar voor die persoon zelf. Wij antwoordden eigenlijk direct dat het op ons overkwam alsof ze die persoon niet wilde aanraken, want obese personen zijn vies, vettig, stinkt en die raak je liever niet aan. En zo kwam het gesprek verder over mensen die wel of niet naast je komen zitten in het openbaar vervoer als je obees bent.
Ergens vind ik het prettig als er niemand naast me komt zitten: ik kan dan lekker alleen zitten en heb ruimte voor mezelf. Ik heb namelijk altijd de pech dat er iemand naast mij komt zitten die net zijn laatste heis van een sigaret heeft genomen. Geloof me: die mensen stinken! En ze hebben het niet eens door, weet ik uit ervaring. Ik vond mezelf niet stinken naar sigaret of shag toen ik nog rookte.
Aan de andere kant denk ik: “Zie je wel! Hij of zij komt niet naast me zitten omdat ik dik ben!” Tja, wat wil ik nu eigenlijk? Alleen zitten of iemand die naast me komt zitten en mijn persoonlijke ruimte aantast? Ik weet het niet zo goed.
Wat de psychologe deed en wat ik ook doe als iemand juist wel of juist niet naast me komt zitten, dat is invullen. Je vult in wat iemand denkt. Misschien denkt die persoon dat helemaal niet. Misschien zijn er andere plekjes vrij in de bus/tram/trein of gaat die passagier naast iemand zitten die hij of zij toevallig kent. Maar je dat realiseren is een stap verder.
Waarom haal ik nu deze tweet van Ruud aan?
Dat doe ik omdat hij me opviel. Deze tweet geeft eigenlijk precies aan waar ik bang voor ben: hoe denkt iemand anders erover als ik naast hem of haar ga zitten? Ik ga zelf meestal, als ik al in het openbaar vervoer reis, niet naast iemand zitten. Ik wil die persoon namelijk niet tot last zijn. En als er alleen nog maar plek over is naast iemand dan ga ik meestal op het puntje van de bank zitten of ik blijf wel staan. Want, ja ik ben obees en ik wil anderen niet lastig vallen of aanraken.
Disclaimer: ik heb toestemming aan Ruud gevraagd om zijn tweet te gebruiken. De bovenstaande tekst is met zijn medeweten geplaatst.
