Het begon al erg vroeg: om tien uur stond ik voor de deur van het pand in de zon te wachten op de sleutel die mij op expeditie zou doen gaan. Na een half uur had ik de felbegeerde sleutel in handen en begaf ik mij naar de expeditiestad Delft. Het pand waar ik de sleutel ophaalde, was halverwege Zoetermeer en Delft dus ik dacht dat het niet zo raar was om toch even naar op expeditie te gaan. Het was een flink avontuur.

Mijn handen vol met nog lege tassen en vol goede moed ging ik naar Ikea. Ik reed naar de parkeergarage en parkeerde en liep met veel pijn en moeite de trap af. Het gaat wel steeds beter met mijn knie, maar de expeditie vond mijn gewricht toch best nog pittig. Toen ik de trap afgestrompeld was, werd ik door een expeditiemedewerker naar een lange slang met hekken gedirigeerd die ik door moest lopen om achteraan de wachtrij aan te kunnen sluiten. Als je ooit in de Efteling bent geweest en naar Fata Morgana of Droomvlucht bent geweest, dan kun je je waarschijnlijk wel een voorstelling maken van de dubbele rij hekken waar je tussendoor moet lopen om uiteindelijk in een bootje of kuipje plaats te kunnen nemen.
Na vijfentwintig minuten wachten mocht ik de expeditieruimte betreden. Nadat ik door de draaideur ging, kon ik mij naar de eerste verdieping begeven via een roltrap. Het was een regelrechte jungle: niet dat er veel mensen waren, maar overal kon je wel tegen mensen oplopen. Ik wist precies waar ik moest zijn, omdat ik via het internet al veel vooronderzoek had gedaan en precies wist in welke uithoek ik moest zijn. Snel raapte ik de vruchten van mijn noeste voorbereiding bij elkaar en aldus bepakt en bezakt begaf ik mij naar de uitgang.

Wachten in de jungle als je op expeditie bent

Daar begon weer een lange wachttijd. De tassen aan mijn armen waren zwaar, de kar volgeladen met spullen en nauwelijks meer bestuurbaar. Ik hield vol. Ondanks dat mijn knie begon te lijden onder de expeditie was ik blij om weer buiten te zijn. Het was warm in de jungle daar binnen.
Met mijn laatste krachten duwde ik de kar naar de ophaalservice. Ik had een groot pakket besteld wat ik moest afhalen voor ik alles op transport kon laten gaan. Een vriendelijke medewerker zette de tweede kar, de eerste was al vol en de tweede was te onhandig voor mij om ook nog mee te nemen, bij de transportafdeling. Ik ging terug naar de transportruimte. Daar stond ik nog zeker drie kwartier te wachten op mijn beurt voor een afspraak. Dodelijk vermoeid kwam ik aan bij de balie, ik gaf mijn adres op en daarna mocht ik de expeditie verlaten. Om half drie opende ik de deur van mijn eigen veilige huis. Deze jungle kon ik weer voor lange tijd achter mij laten.
Lang verhaal kort? Vanaf 1 juni zit DrsPee op haar eigen kantoor in Berkel en Rodenrijs! Daarvoor moest ik naar de Zweedse meubelgigant (Hej!) voor een kantoorinrichting. Maar zolang er c-crisis is, ga ik er niet meer naar toe.

Wil je weten waar ik naar toe ga? Dit wordt per 1 juni 2020 mijn nieuwe adres:
Industrieweg 82 K
2651 BD Berkel en Rodenrijs