Soms kijk ik naar de tv. Dan zie ik volwassenen Nederlanders met oranje pruiken op, geschminkte gezichten en brallend zichzelf overschreeuwend leuk doen voor de camera. Ik heb dan plaatsvervangend schaamtegevoel. Hoeveel bier is er naar binnen geslagen om je zo te gedragen?
Al die Nederlanders langs de route van de Tour de France, op die ene berg. Wielrenners aanmoedigend om door te fietsen. Kijk dat vind ik nog niet zo erg. Maar die gasten die dan mee gaan rennen en echt in your face zitten. Dat vind ik gewoon gênant. Ik kan me heel goed voorstellen dat sommige sporters hier helemaal gestoord van worden. Er zijn ook ‘supporters’ die dan nog water in het gezicht  van de wielrenner gooien. Het is goed bedoeld maar werkt natuurlijk niet. Ik snap ook best dat er een paar jaar geleden een wielrenner was die een toeschouwer een slag in het gezicht gaf.
Mijn schaamtegevoel gaat dan zo diep dat ik het liefst de tv uitzet, maar ik blijf kijken. Dat is zo raar. Je schaamt je dood, maar je blijft toch kijken. Ik snap dat niet zo goed van mezelf. Ik weet ook echt niet wat ik nou zo leuk vind aan me schamen voor volgelopen idioten die niet begrijpen dat gewoon langs de route applaudisseren ook al voldoende kan zijn om een wielrenner aan te moedigen.
Ik snap ook best wel dat je een feestje wil vieren als je daar bent, maar kunnen die mensen er dan niet aan denken dat die renners daar misschien last van hebben? Misschien handig om een beetje rekening te houden met de sporters die men zegt aan te moedigen. Dat schminken en die oranje pruiken, geen probleem, maar het meerennen en al die andere dingen: laat dat lekker achterwege. Dan heb ik ook geen last meer van plaatsvervangend schaamtegevoel en kan ik zonder gêne weer naar mijn tv kijken.