Onderstaande quote is van Marcus Tullius Cicero. Cicero was een Romeinse spreker, politicus, advocaat en filosoof. Hij leefde van 106 tot 43 voor Christus. Cicero was zeer ambitieus en schopte het uiteindelijk tot voorzitter van de Senaat.

Maar zoals gewoonlijk in de Romeinse tijd, duurde dit succes niet lang. Cicero was een groot voorstander van de Republiek en in de tijd van de dictatuur van Julius Caesar betoogde hij tijdens een redevoering voor het recht van opstand.
In 44 voor Christus was Cicero getuige van de moord op Julius Caesar, hoewel hij niet betrokken was bij het complot. Daarna werden Marcus Antonius en Cicero de twee grootste politieke figuren in Rome. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat Antonius en Cicero ruzie met elkaar kregen toen de laatste de adoptiezoon Octavianus begon te steunen om heel bijzondere redenen:

Adolescens laudandus, ornandus, tollendus – De jongeman moet worden geprezen, onderscheiden en … ter zijde geschoven

Dit was ook gelijk het laatste plan van Cicero: in het tweede triumviraat spraken Antonius, Octavianus en Lepidus af samen te gaan regeren. Een van de overeenkomsten die zij met elkaar sloten, was dat zij ongestraft hun vijanden mochten executeren. Octavianus besloot Cicero niet te verdedigen en Cicero moest vluchten voor zijn leven.
Plutarchus beschreef de laatste momenten van Cicero’s leven:

Cicero hoorde [zijn achtervolgers] komen en gaf zijn dienaren opdracht de draagbaar (waarin hij vervoerd werd) neer te zetten waar zij stonden. Hij keek vastberaden naar zijn moordenaars. Hij was bedekt met stof; zijn haar was lang en warrig en zijn gezicht was pokdalig van zijn angsten – zodat de meeste omstanders hun gezicht bedekten terwijl Herennius hem doodde. Zijn keel werd doorgesneden toen hij zijn nek uit de draagbaar stak. Naar Antonius’ orders sneed Herennius zijn hoofd en handen af.

Het gerucht gaat dat Marcus Antonius en zijn vrouw het hoofd van Cicero nog voor hun eigen demonisch amusement hebben gebruikt.
Er is veel bewaard gebleven van Cicero: zijn redevoeringen, zijn speeches en semi-autobiografische werken, omdat hij veel van zijn persoonlijk leven in zijn redevoeringen deelde. Een paar van zijn werken zijn bekend geworden: De oratore (Over het spreken) en De re publica (Over de publieke zaak) zijn daar voorbeelden van.
Een van zijn allerbekendste werken wordt tegenwoordig als dummy-tekst gebruikt: Lorem ipsum. Dit komt uit de De finibus bonorum et malorum (Over de grenzen van goed en kwaad). Wat ik ook niet wist, is dat dit stukje tekst de start is van een nieuwe pagina, maar eigenlijk gewoon middenin een zin begint. De zin is eigenlijk:
nemo enim ipsam voluptatem, quia voluptas sit, aspernatur aut odit aut fugit, sed quia consequuntur magni dolores eos, qui ratione voluptatem sequi nesciunt, neque porro quisquam est, qui dolorem ipsum, quia dolor sit, amet, consectetur, adipisci velit, sed quia non numquam eius modi tempora incidunt, ut labore et dolore magnam aliquam quaerat voluptatem.
Nu kon ik dit vroeger best wel vertalen, maar vandaag pak ik daar toch even een vertaalmachine bij:
Niemand verwerpt, haat niet of vermijdt genot zelf, omdat het genot is, maar omdat degenen die niet weten hoe ze plezier moeten nastreven, rationeel geconfronteerd worden met zeer pijnlijke gevolgen; ook is er niemand die houdt van of streeft naar of verlangt naar pijn van zichzelf krijgen, omdat het pijn is, maar omdat er soms omstandigheden zijn waarin zwoegen en pijn hem veel plezier kunnen verschaffen. Om een triviaal voorbeeld te nemen, wie van ons onderneemt ooit moeizame lichaamsbeweging, behalve om er enig voordeel uit te halen? Maar wie heeft er recht op schuldig te zijn aan een man die kiest voor een plezier dat geen vervelende gevolgen heeft, of iemand die pijn vermijdt die geen plezier oplevert?