Ik mocht van Atlas Contact het boek Idaho van Emily Ruskovich lezen. Waarvoor mijn hartelijke dank. Ik heb geprobeerd om het uit te lezen, maar het is mij niet gelukt. Ik ga ook uitleggen waarom.

Idaho speelt zich af in de gelijknamige Amerikaanse staat. Het draait om een moordzaak en herinneringen daaraan die langzaam in het moeras van de Alzheimer verdwijnen. Wade en Ann hebben een leven opgebouwd na de moord en Ann probeert uit te zoeken wat er nu precies gebeurd is op de dag Wade zijn dochters verloor en zijn vrouw Jenny de gevangenis inging voor moord.
Op de flaptekst klinkt het als een enorm spannend verhaal. Een moord op een kind is altijd een intrigerend gegeven, zeker omdat het zo onlogisch is om een kind te doden. En daarom was ik onmiddellijk nieuwsgierig naar het hoe en waarom van deze kindermoord.
Maar toen ik het boek begon te lezen, zakte mijn interesse steeds verder weg. Het proza waarin het verhaal zich ontspint, dat ‘subliem en betoverend’ wordt genoemd op de achterflap, verzandt voor mij in een traag verhaal waardoor het lijkt alsof ik niet vooruit kom:

Nu, op deze dag in maart, stopt Ann op haar terugweg van het houthok bij de schuur. Het uitlaatgas van de truck hangt in haar haar. Haar blauwe slee is volgeladen met berkenblokken die ze niet nodig heeft maar waarmee ze toch een vuur zal maken, want de blokken zijn een excuus om naar de truck te gaan, en het vuur is een excuus voor de blokken. Hoe meer vuren ze maakt, hoe vaker ze naar de truck kan gaan om het te proberen te begrijpen.
Omdat ze voelen dat Ann in de buurt is, beginnen de geiten in de schuur te roepen. Ze drapeert het sleetouw over het berkenhout, duwt dan de schuurdeur open.

Daarna komen de geiten nog op haar af, die ze in hun oren knijpt en op hun vel klopt. Ze spreekt ze monter toe. Het is te veel, te langdradig, te gedetailleerd.
En verderop:

De kast met emoeproducten, ziet ze, is zodanig neergezet dat daarachter een heel klein kamertje is ontstaan. Ann stapt om de kast heen en kijkt in deze schemerige ruimte ter grootte van een kast. En daar zit, in een vreemde lichtgloed, een jongen.
Hij is een jaar of tien. Hij buigt zich over een tafel. Het gezoem komt van iets in zijn hand. Ze kijkt nauwkeuriger. Het is een soort pen met een vibrerende naald aan het eind. De pen is verbonden met een snoer dat in een zwart doosje met een heleboel wijzertjes verdwijnt, dat op zijn beurt met een stopcontact in de muur verbonden is.

De details van het stopcontact en het snoer maken dat het verhaal, hoewel daarvoor vlot en met actie, schurend tot stilstand komt. En zo zijn er meerdere passages die zand in de snelheid van het verhaal strooien.
Lange aanlopen, veel bijzinnen en uitwijdingen die het proza zouden moeten verfraaien, maken het voor mij juist langzaam en saai. Het duurt te lang voor het verhaal tot de kern komt. Daardoor verlies ik mijn interesse.
[bol_product_links block_id=”bol_5a0ee25b6858f_selected-products” products=”9200000075513062,9200000079860334″ name=”review” sub_id=”winactie” link_color=”AD232C” subtitle_color=”683C26″ pricetype_color=”EF9B4B” price_color=”AD232C” deliverytime_color=”683C26″ background_color=”FFFFFF” border_color=”683C26″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

Idaho’s idee is goed

Een kindermoord, gepleegd door een moeder, is een goed gegeven om een roman op te baseren. Maar door de traagheid van het proza en de uitwerking van het verhaal zelf, kon ik mezelf er niet toe zetten om tot het einde door te lezen.

Wil jij Idaho winnen?

Van Atlas Contact mag ik drie exemplaren van Idaho verloten. Als jij het boek wil ontvangen (en eventueel reviewen) dan kun je dat aangeven in de reacties hieronder. Vrijdag 24 november 2017 zal ik de winnaars bekend maken van de drie exemplaren. Ik neem via de e-mail contact met je op om je adresgegevens door te kunnen sturen naar de uitgeverij.
[usr 1]
Disclaimer: ik heb dit boek gratis gekregen, maar dat heeft in geen enkel opzicht mijn mening over het boek beïnvloed. De link naar het boek is een affiliate link. Dat betekent dat ik een beetje geld krijg als jij dit boek of een ander koopt.