“Zeg maar dat we niet thuis zijn!” roept Azar tijdens een ruzie met haar broer als er aangebeld wordt. Typisch Nederlands voor: “We hebben geen zin in bezoek.” Een Koerdisch gezin dat enorm vernederlandst is, vormt de rode draad in deze roman over begrafenisondernemer Milan den Hartog. Een roman die heel zwaar had kunnen uitpakken, maar dat niet is.

Van de achterflap:

Milan den Hartog, bijna dertig, altijd behulpzaam, werkt voor een begrafenisondernemer. Maar hij wil iets anders, meer met de levenden. Zijn werk met de doden zit erop.
Zijn leidinggevende haalt hem over om nog een week te blijven. In de laatste zeven dagen van zijn loopbaan bij de doden overkomen hem echter allerlei onverklaarbare zaken.
Kan een Koerd uit Diemen-Zuid zelfs na zijn dood nog meepraten over waar hij wordt begraven? Wat is er aan de hand met de doodskist van Milouda?
Milan is nog nooit thuis geweest bij zijn collega Elsa in De Rijp, en weet niet of hij haar gevoelens kan beantwoorden.
Leven en dood lopen steeds meer in elkaar over en dit eist bij Milan zijn tol.

De hoofdmoot van het boek draait om de familie van de dode Koerdische vader. Deze familie wil dat vader begraven wordt in zijn thuisland, Iran. Dit is een probleem want vader heeft vanwege een generaal pardon voor Irakese Koerden een klein leugentje verteld. In de papieren staat dat hij uit Irak kwam. Om te overleven heeft hij geen rekening gehouden met de dood en nu hij dood is, kan hij niet terug naar Iran, waar hij daadwerkelijk vandaan komt. De familie is zo verdeeld, dat Milan uiteindelijk zijn handen van de zaak aftrekt en de verantwoordelijkheid voor de begrafenis overzet aan de familie.
Dan is er nog een zaak waarbij een oma vermist is geraakt uit een vliegtuig. Het gekke is dat de oma al dood was. De kist is leeg aangekomen in Marokko. Het zijn dit soort gekke zaken die in de laatste zeven dagen bij Milan terechtkomen.

Mijn mening over Zeg maar dat we niet thuis zijn

Wat potentieel een dodelijk boek had kunnen zijn, wordt door Rashid Novaire omgetoverd tot een heerlijk zwartgallige pageturner. Wat wilde ik graag weten hoe het zou aflopen met de Koerd die in zijn thuisland wilde worden begraven en hoe het afloopt met Elsa.
De humor waarmee de Koerdische dode man naar Milan e-mailt en heerlijk de Nederlandse spreekwoorden gebruikt op een manier die net niet klopt in de context, de koppigheid waarmee Milan zijn e-mails negeert en steevast in zijn spam laat belanden, vond ik leuk om te lezen.

En mij dan? Ik probeer je te bereiken, uitvaartondernemer? Laat je mij nou echt in de spam zitten? (blz 85)

Het maakt dat deze roman op een luchtige manier met een zwaar onderwerp als de dood omgaat.
Er zijn ook wel wat zwaardere onderwerpen in deze roman die op dit moment angstaanjagend actueel zijn. Zo wordt de vluchtelingencrisis (niet specifiek deze, maar toch) besproken, de acceptatie van homo’s, lesbiennes, bi- en transseksuelen en eenzaamheid. Buitengesloten zijn. Een treffend citaat daarover:

Als herder in de bergen rond Ilam voelde ik al dat ik er niet bij hoorde. Als de mannen elkaar opzochten in de bergen en de dingen deden die mannen soms met elkaar in de bergen doen. Ik hield daar niet van. (blz. 132)
Ik vroeg: “Is het echt waar dat de Hollandmannen soms met elkaar trouwen?” […] “Ja,” zei hij. “Het is waar.” […] “Je weet wel wat er gebeurde in de bergen,” zei ik even later toen we op de bank aten voor een aflevering vanBaywatch. (blz 171)

Maar ook deze zaken worden vrij luchtig behandeld, waarmee het verhaal licht verteerbaar blijft.
Als laatste richt de dode man zich tot Nederland en verklaart zijn gevecht om thuis te komen tussen de Eufraat en de Tigris:

Ik wil hier in Holland blijven, dat zweer ik u. Maar ik heb gevochten om terug naar huis te mogen. Dat is nou zo verwarrend aan ons vreemdelingen. We willen van alles en nog niets. (blz. 220)

Er valt nog heel veel meer te vertellen over dit boek, bijvoorbeeld over de indeling in zeven delen genoemd naar de zeven dagen die Milan nog als uitvaartondernemer werkt, het begrip thuis, de rituelen over de dood… Maar die laat ik aan de andere reviewers over.
Hier lees je meer over deze roman.
Dit is mijn 28e boekrecensie voor Not just any book. Ik heb dit boek gratis gekregen, maar dat heeft in geen enkel opzicht mijn mening over het boek beïnvloed. De link naar het boek is een affiliate link. Dat betekent dat ik een beetje geld krijg als jij dit boek of een ander koopt.
[bol_product_links block_id=”bol_564897b3d962c_selected-products” products=”9200000040511046,9200000046910478″ name=”novaire” sub_id=”njab” link_color=”EA2C4D” subtitle_color=”F98738″ pricetype_color=”590805″ price_color=”EA2C4D” deliverytime_color=”590805″ background_color=”F4F1ED” border_color=”E5D3A9″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”0″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]