Vorige week zagen we dat je best al kon beginnen met schrijven, zelfs als je nog niet alle informatie had. Een ander groot misverstand is dat de informatie die je hebt verzameld zichzelf in groepjes deelt en zelf beslist of het relevant is of niet. Je hebt tien blaadjes met aantekeningen, allerlei links naar onderzoeken en mooie diagrammen en plaatjes. Maar niet alles is even relevant en dan is scheiden lijden.
Want het is zonde om al je informatie weg te gooien. Het principe kill your darlings is natuurlijk van toepassing hier, maar wie zegt dat je die informatie weg moet gooien? Je kunt die informatie natuurlijk altijd nog voor iets anders gebruiken.
Als schrijver van een artikel moet je dus orde scheppen in je aantekeningen. Wat gebruik je wel, wat gebruik je niet? Wat is relevant en wat niet? Dat kun je niet zomaar zeggen: soms is de geschiedenis van bijvoorbeeld het vliegvissen wel belangrijk en soms kun je het maar beter achterwege laten. Dit hangt af van je doelgroep, het medium waar je voor schrijft en de opdracht die je gekregen hebt.

Scheiden van informatie is dus hard werken

Een voorbeeld om het wat duidelijker te maken. Voor een tijdschrift voor huisartsen krijg je de opdracht om te schrijven over een nieuwe techniek van communiceren bij slechtnieuwsgesprekken met jongeren. En stel jij bent communicatiedeskundige en je weet hier veel van af. Dan moet je dus informatie gaan schiften.
Je hebt allerlei informatie bij elkaar verzameld: geschiedenis van communicatie met betrekking tot slechtnieuwsgesprekken, huidige manier van communicatie bij slechtnieuwsgesprekken (sng), informatie over de nieuwe techniek, onderzoeken over dit soort gesprekken, vergelijkingen van huidige techniek met de nieuwe techniek, de voor- en nadelen ervan.
Als je naar de doelgroep kijkt – huisartsen – dan weet je dus dat zij inmiddels bekend moeten zijn met de ontwikkeling van jongeren en met het voeren van slechtnieuwsgesprekken. Je kunt niet alles bespreken, want je mag van het tijdschrift maar maximaal 750 woorden schrijven en dat is al veel.
Nu moet je dus gaan kijken naar je informatie: de geschiedenis van het sng kun je overslaan. Huisartsen kennen dit waarschijnlijk al en het valt eigenlijk buiten de opdracht omdat je uitgenodigd bent om over de nieuwe techniek te schrijven.
Het is wel mooi om de huidige technieken bij slechtnieuwsgesprekken te bespreken, maar als je dit doet, kun je het beter kort houden. Deze informatie kun je ook achterwege laten. Hier zit dus twijfel: gebruik je het wel of niet?
De informatie die je hebt gevonden over de voor- en nadelen van de nieuwe techniek zijn absoluut relevant. Het is van belang om te weten wat de voors en tegens zijn van de nieuwe techniek. Dit moet je dus zeker bespreken.
Het scheiden van informatie is dus niet alleen hard werken, het is ook vaak het combineren van gezond verstand en gevoel. Wat beschrijf je wel en wat beschrijf je niet binnen het kader van je opdracht. Kortom, scheiden is lijden.