Soms moet je een vuist maken. Als iemand over je heen dendert, als iemand denkt dat hij op een bepaalde manier tegen je kan praten, als iemand je behandelt alsof je zijn ondergeschikte bent. En als dat dan niet helpt, dan moet je met de vuist op tafel slaan.

Een vuist maken wil zeggen, dat je jezelf krachtig opstelt, jezelf voorbereidt op een strijd. Je laat niet over je heen lopen en je staat je mannetje of vrouwtje. Als je met de vuist op tafel slaat, dan wordt het menens: woorden werken niet meer. Dat wil niet zeggen dat je op de vuist gaat met iemand. Knokken kan altijd nog.

Hoe maak je een vuist?

Dit is een van de eerste dingen die ik leerde bij karate. Je rolt je vingers op tot in de handpalm en daarna vouw je je duim erover heen. Dit is van belang, want als je je vingers over je duim heen rolt, dan breek je je duim bij de eerste de beste stoot die je maakt. Overigens: als je een vuistslag maakt op de verkeerde manier, breek je al je botten in je hand. En de tegenstander? Die zal in zijn vuistje lachen.

Een vuist is symbolisch

Vaak staat een opgerolde hand voor kracht. Steek je de linkervuist omhoog, dan is dat het teken voor revolutie en communisme. Meer algemeen zijn opgestoken vuisten een teken van woede, strijdlust, agressie of revolutie.
Iedere dinsdag geeft Carel de Mari op zijn blog een woord op waarmee je een spreekwoord kunt bespreken. Iedereen kan altijd meedoen. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Plaats een link onder het blog van Carel en lees daar ook de andere bijdragen.
Plaatje: Clem Onojeghuo