Aan de ene kant: liever niet. Ik vind dat moeilijk en zwaar en heftig. Ik kan met enig gevoel voor understatement zeggen dat mijn jeugd niet zo leuk was. Daarom wil ik liever niet terugkijken. Aan de andere kant: het heeft me gebracht waar ik nu ben. Dus terugkijkend… pfff.

Deze vraag kwam gisterenmiddag ook in de voorbereiding voor het interview dat ik maandag- op dinsdagnacht heb in het programma met de presentator van het programma Dit is de nacht van NPO Radio 1. Ik reageerde op een oproep en werd uitgekozen om te spreken over pesten en weerbaarheidstrainingen. Iemand anders zal spreken over de weerbaarheidstrainingen.
De vraag: als je nu terugkijkt naar wat je hebt meegemaakt, wat voor emotie roept dat dan op? Ik moest daar even over nadenken. De emotie die het nu oproept, is er vooral een van diep verdriet. Maar niet meer als slachtoffer. Dat is geweest.
Cody Black