En toen sloegen de zenuwen toe
“Doe vandaag iets waar je toekomstige ik je dankbaar voor is.”
Tot gisteren was ik totaal niet zenuwachtig. Ik had boeken gelezen, mijn menu’s voor de komende weken gepland en mijn map van de kliniek doorgespit. Ik weet wat me te wachten staat tijdens de operatie en hoe dat gedaan gaat worden. Maar gisteren sloegen ze hun slag. Ik werd trillend wakker met vlinders in mijn maag. Zenuwen.
Waar kwamen die zenuwen ineens vandaan?
Goede vraag. Ik denk dat de zenuwen vooral voor na de operatie gelden. Ik weet niet hoe ik eruit ga komen. Ga ik veel pijn hebben of juist niet? En hoe gaat het met drinken? Hou ik alles binnen of moet ik steeds spugen? Wanneer mag ik naar huis? En hoe gaat het straks thuis, als ik niet meer bij mijn moeder ben?
Hoewel het vooruitzicht om in het ziekenhuis te liggen en een beetje verzorgd te worden me wel aanstaat, gaat er toch niets boven thuis zijn en in je eigen bed slapen.
Ik sta nog steeds vierkant achter mijn beslissing en ik ben er nog steeds klaar voor. Het komt alleen ineens heel erg dichtbij. Zo stoer ben ik er niet meer onder als ik eerst was. Maar dat geeft niet. Het hoort erbij: de zenuwen en de onzekerheid over wat er na 20 september gebeuren gaat. Ik ga een grens over. Mijn leven zoals het voor de operatie was en mijn nieuwe leven na de operatie: gezond, fit, slank(er) en eindelijk weer lekker kunnen sporten zoals ik het tien jaar geleden gewend was. Als ik dit gewoon voor ogen houd, dan ga ik het redden.
Ik zoek een appje
Ik zoek trouwens nog een Android app voor mijn mobiel of tablet waarmee ik mijn eetgedrag kan bijhouden en ook opmerkingen kan plaatsen over hoe bepaalde voedingsmiddelen vallen. Er moet dus een mogelijkheid zijn om voedsel te registreren plus een soort van journal voor het noteren van opmerkingen. Heeft iemand enig idee? Ik hoor het graag!
P.S: wat vinden jullie van mijn nieuwe design?
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Gisteren vertelde ik mijn moppie : Ik heb nog niets van martha gelezen *blogpost*
Volgens mij …
En hoe heet deze post!
Hou je taai!
Hahaha ja die zenuwen he… Lol.
Natuurlijk slaan de zenuwen toe! Dat kan haast niet anders en het is goed. Goed om je te realiseren dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat, het zal heus geen pretje zijn maar het wordt beter!
Herken het van mijn heupoperatie(veel minder ingrijpend dan jouw akkefietje). De operatie zelf deed me niets want die maak je toch niet mee, maar het leven van daarna met allerlei regels en toestanden maakten me absoluut zenuwachtig. Terecht, weet ik nu, maar het is allemaal goedgekomen! In januari volgt heup twee en dan heb ik vast wéér vlinders in mijn buik.
Zet ‘m op, het komt goed!
Dank je wel voor je wijsheid en het delen van je heupoperatie. Ook dat is echt niet minder heftig dan mijn operatie. Ik denk dat iedere ingreep op zichzelf zijn eigen vorm van heftigheid kent. Dus doe die van jou vooral niet minder lijken dan die van mij :). Heel veel succes in januari alvast!
Hee, ik leef met je mee… En ik heb ff voor je opgesnord: https://play.google.com/store/apps/details?id=com.byoni.tracker2go
Heel veel succes Martha. Laat je niet gek maken!
Dank je wel! En jullie volgende week heel veel succes in London. Ik zal aan jullie denken als ik onder narcose ben. Tenzij dat niet kan, dan zal ik daarna aan jullie denken. 🙂
Zet ‘m op, wijffie! Enne… ik had het pas raar gevonden als je totaal geen zenuwen had gekend. Heel veel sterkte gewenst! You can do this!
P.S. Vind je design helemaal leuk zo! Ben alleen wel benieuwd wat je er over een tijdje weer aan gaat veranderen, daar je zo duidelijk in een veranderingsproces zit 😉
Dank je, dank je 🙂