“Ik ben een vrouw en ik eis respect” zegt Hasna El Maroudi in haar opiniestuk op Joop.nl. Ik laat het f-woord even weg, want ik vind het niet nodig om dat te herhalen. Natuurlijk moeten vrouwen respect krijgen. Een wedstrijd zoals die door Ruud de Wild is uitgeschreven is respectloos en dom. Op dat punt ben ik het met haar eens. Ook ik hoop dat de shortlistdames hard protesteren en weigeren de “prijs” in ontvangst te komen nemen.
Speciaal voor mij. Bron
Natuurlijk is het niet eerlijk dat vrouwen minder salaris krijgen voor hetzelfde werk of dat zij tegen een glazen plafond moeten opboksen om dezelfde positie te krijgen als hun mannelijke tegenhanger. En waarom is een vrouw die de baas is altijd een bitch of een kenau als zij keihard heeft gewerkt voor de plek die zij bekleedt? Is het echt zo dat vrouwen elkaar vragen of ze het ernaar gemaakt hebben als zij ongewild onzedelijk betast worden? Dat geloof ik niet.
En is niet iedere vrouw “neukbaar”? Er is niet voor niets het gezegde: op ieder potje past een dekseltje. Iedere vrouw is een godin met haar eigen waarde.
Volgens mij is het juist zo dat onze “neukbaarheid” ons macht geeft over mannen. Wij bepalen of ze die piemel ergens in mogen steken en niet andersom. Tenminste, dat is mijn mening.
Overigens ben ik het niet eens met het taalgebruik. Ja, Hasna krijgt er aandacht mee. Maar is dat de aandacht die ze wil hebben? Misschien. Het zou niet mijn manier van aandacht trekken zijn. “Ik ben een f-ing vrouw en ik eis respect.” Volgens mij krijg je dat respect op die manier nooit.

Vrouw is net zo erg

Aan de andere kant: zijn wij niet precies hetzelfde als we onder vriendinnen zijn? Of in de kleedkamer van de sportschool? Zeggen wij niet ook tegen elkaar als er een mooie man voorbij komt lopen dat je daar wel eens een beschuitje mee zou willen eten, of dat hij een lekker kontje heeft. Want daar kijken wij vrouwen naar. Tenminste, ik kijk daar naar.
Of: als we het hoofd niet zo mooi vinden maar het lichaam lekker: “joh, trek een zak over zijn hoofd en dan kan ik het er wel een nachtje op doen.”
Wij vrouwen zijn net zo erg, alleen wij adverteren het niet. Wij houden het binnen de kleedkamer. Wij houden het binnen onze vriendinnenkring. Wij schrijven geen verkiezingen uit voor de lekkerste DILF (dad I’d like to f…). En hier ben ik het wel weer met El Maroudi eens: als wij dat zouden doen, is de wereld te klein.
Dit is een reactie op het artikel van Hasna El Maroudi