Omdat ik op dit moment weer even niet zo lekker in mijn vel zit, is dit een heel moeilijke opdracht van Nanneke. Het liefste zou ik nu zeggen: “Kop op meisje, het wordt weer beter en blijf je zelf.”

Maar dat zou gewoon niet eerlijk zijn. Want op dit moment zou het eerder zijn: stap eruit, het wordt niet beter. Het leven is kut, vlucht nu het nog kan. Je hebt straks ieder jaar een nieuwe baan, krijgt nooit een vast contract en die ene keer dat je het wel kreeg, werd je overspannen, en mocht je eruit met een vaststellingsovereenkomst.
Je vriendjes zijn zuiplappen, overspelige gebruikers en hebben schulden. Je voelt je alleen en in de steek gelaten en je bent op je veertigste nog steeds alleen. Maar dat zeg je niet. Je zegt: “Wees die eik in het riet, want dat ben jij. Dat hoort bij jou, meisje.”
Sean Brown