Elja Daae blogde van de week over moed en dat daar gradaties in zitten. Zij woont en werkt in Istanbul met haar gezin en voelde zich niet moedig omdat ze ervoor koos geen links te delen, namen te noemen of bepaalde hashtags te gebruiken in haar tweets. Ik twitterde het volgende:
@Elja1op1 ik denk niet dat je laf bent als je om de veiligheid van je gezin denkt. Soms is moed nalaten.
— Martha Pelkman (@drspee) March 25, 2014
Soms is moed nalaten
Ik vind dat je heel moedig kan zijn als je niet doet wat er van je verwacht wordt. Moed zit niet altijd in grote dingen. Het zit in de kleine dingen, bijvoorbeeld doorgaan, ook al is de heel wereld tegen je. Na tien keer vallen voor de elfde keer weer opstaan. Je eigen mening verkondigen als die afwijkt van de groep. Er voor iemand zijn als die persoon dat nodig heeft, ook al moet je daarvoor zelf heel veel kleine stapjes overwinnen. Of een grote stap. Vandaag heb ik zelf een grote stap genomen:
Moed is ergens zijn waar je liever niet wil zijn maar je doet het voor een vriendin. 🙁
— Martha Pelkman (@drspee) March 26, 2014
Ik was vandaag op de begrafenis van de vader van een vriendin van mij. Dit was de eerste begrafenis sinds die van mijn vader vijf en een half jaar geleden. Maar ik wilde per se gaan voor mijn vriendin, om haar te steunen, om er voor haar te zijn. Het is een stap die ik heb genomen. Een keuze die ik maakte op het moment dat ik haar vroeg of ze het op prijs zou stellen als ik er zou zijn voor haar. Ze stelde het op prijs. Daarom was ik er. Moed zit ook in keuzes.
Uitspraak van Winston Churchill bron
Bij het graf van mijn vader ben ik nog steeds niet geweest. Ik heb een poging gedaan, een paar jaar geleden. Ik kwam ongeveer halverwege. Als ik vijftig meter verder was gelopen, dan had ik het laantje gezien waar hij ligt. Maar ik kon het niet. Er doemde een grote zwarte muur voor me op die me tegenhield. Een muur waar ik tegenop liep en die mij niet voorbij wilde laten gaan. Nee, die ik niet voorbij kon gaan. Ik maakte de keuze om terug te lopen en in de auto te stappen en weg te rijden. Daarna heb ik het nooit meer geprobeerd om mijn vader te bezoeken. Ik durf het niet. Ik kan het niet.
Moed is ook toegeven dat je iets niet durft, kan of wil. Ik ben het met Elja eens dat moed er in veel gradaties – van klein beetje tot heel veel – is, maar het is er ook in vele vormen. Voornamelijk in de keuzes die je maakt.
