Vandaag zat ik samen met mijn sportmaatje van tien jaar geleden op het terras. Allebei ouder. We hadden elkaar echt al een paar jaar niet gezien, maar heb zo af en toe contact via the book of faces en we zien elkaar af en toe op verjaardagen. Hoe het zo kwam dat we op het terras zaten vandaag? Ik stuurde haar een berichtje via messenger: “Ik droomde dat je dood was, we moeten snel een keer afspreken.”
We spraken af om bij Clooney’s in Zoetermeer een bakkie te doen. Gelukkig was het prachtig weer. En dus vond ik mezelf terug op het terras in de zon. Zonder zonnebrand en dus nu met een rooie kop. Maar daar ging het niet om.
Nadat we op de hoogte waren van elkaars wel en wee en nadat iedereen de revue was gepasseerd

“Wist je al dat die getrouwd is?”
“Hoor je nog wel eens wat van die en die?”
“Doe je nog body combat bij die ene instructeur?”

spraken we over het sporten zelf en hoe dat met ons ging. We keken elkaar aan, zij wat grijzer, ik met mijn eerste grijze haren op de haargrens, en we bevestigden naar elkaar dat het sporten toch wel minder ging dan tien jaar geleden.
We sportten toen bij Fitness First. De formule bestaat niet meer en is uiteindelijk Basic Shit Fit geworden. Deze sportschool had licenties op bijna alle lessen van Les Mills. Deze lessen hadden allemaal het voorvoegsel Body: Body Combat (Tae Bo), Body Balance (combi van Pilates en Yoga), Body Step (step), Body Pump (een iets heftigere bbb), Body Jam (soort Zumba maar dan minder heftig) en Body Attack (hele heftige bbb). Behalve de RPM (spinning). Die had geen voorvoegsel Body. Iedere drie maanden was er een release van de nieuwe cd behorend bij de lessen. Fitness First liet de lessen altijd feestelijk lanceren: je kon je inschrijven voor alle lessen en dan een hele dag lekker sporten. Wij deden altijd zeker vier van de zes lessen die we volgden mee. En dus waren we vier uur aan het sporten.
Op een bepaald moment besloot de sportschool om nog maar de halve lessen te lanceren. Dus in plaats van vier uur, deden we vier lessen in twee uur. Wat waren we boos! We wilden gewoon de hele les volgen! Maar dat waren de regels, van bovenaf opgelegd. De leden hadden zich maar te voegen.

En dan worden we ouder

Twaalf jaar later zitten we op een terrasje en halen herinneringen op aan die goeie ouwe tijd. We zijn ouder geworden. We constateren allebei dat we die vier uur niet meer kunnen. Vroeger sportten we van ‘s avonds half acht tot half elf: drie lessen op een avond.
“Laatst probeerde ik dat nog een keer, drie uur,” vertelde ik haar, ” maar dat was toch echt teveel voor me.” Zij is iets ouder dan ik ben, maar voor ons allebei gaat het minder makkelijk, het sporten. Maar gelukkig sporten we nog. Ook al zijn we ouder.