#50books: mijn eigen boek schrijven
Home is where the heart is
Wie was het nu die zei: als je een jeugd hebt gehad, kun je een boek schrijven? Ik heb geen flauw idee. Nu zou ik dat kunnen Googelen, maar daar heb ik nu even geen zin in.
Ik heb een jeugd gehad, dus ik kan een boek schrijven. Ik weet niet of het een vrolijk boek wordt. Misschien met wat meer zelfspot en morbide humor zou het best lachwekkend kunnen zijn, als het niet zo heftig was. Met andere woorden: mijn boek zou een non-fictie boek worden. Een levensboek. Iets wat ik verder wil uitbouwen: eerst mijn eigen levensboek, dan levensboeken van andere mensen die buiten de maatschappij staan of stonden en daar stappen in gemaakt hebben. Ik wil die mensen aandacht geven. De aandacht die ze verdienen.
Maar eerst mijn eigen boek. Ik denk dat ik het net zo ga aanpakken als Mary: blogs bundelen en dan herschrijven, schaven en schrappen, om dan op zoek te gaan naar een uitgever. Het is een toekomstproject, maar wel iets wat enorm suddert en bijna overkookt. Ik moet er alleen de tijd voor maken om dit te gaan doen. Wie heeft er een hutje op de hei voor me over voor een paar weken?
Als je weet wie de uitspraak van het begin deed, kun je me dat in de reacties laten weten?
Meer weten of vragen?
Ben je geïnteresseerd geraakt door dit blog? Stuur me een berichtje en help je verder!
Gewoon doen hoor! Klein detail. Ik heb bijna niets herschreven omdat de vorm mooi genoeg was én omdat het bijzondere verhalen en gesprekken zijn.
Jammer genoeg kan ik je met de uitspraak niet helpen, voor mij is het dit de eerste keer dat ik deze hoor. Of er iets van aan is? Eerlijk gezegd weet ik niet of ik over mijn jeugd überhaupt een boek zou willen schrijven, ook al valt er heel wat over te schrijven… al die herinneringen die dan weer naar boven komen. Ook al zijn ze grotendeels verwerkt maar toch… Niks voor mij, al zal een ander daar dan ongetwijfeld weer anders over denken. Maar stof heb je dan in wezen wel genoeg ja!
Stemt tot nadenken deze vraag, goed gevonden!
http://wp.me/p1T8Qr-1fn
een verzameling korte verhalen en nu niet voor uitgebreide verspreiding bestemde levensverhalen
Aha! Niet alleen Mary Sjabbens inspireerde je tot deze vraag, het is een eigen diep verlangen. Mooi! Laat het lekker borrelen en dan gaat het vast werkelijkheid worden.
Klopt. Het is iets waar ik als een berg tegenop zie: een enorm project dat ik in stukjes moet delen, maar ik zie door de bladzijden het boek nog niet goed genoeg voor me… 🙂
Flannery O’Connor said that anyone who survived childhood has enough material to write for the rest of his or her life.
[p4, Bird by bird. Some instructions on Writing and Life, Anne Lamott]
Ik weet niet of je op zoek was naar deze uitspraak, maar het komt in ieder geval dicht in de buurt.
Dat was inderdaad de quote die ik zocht! Dank je wel Peter 🙂