Wat was vroeger (of is nu nog) jouw favoriete sprookje?

Dat vroeg ik gister in de 22e vraag van dit jaar voor #50books. Mijn favoriete sprookje. Ik had er veel, maar Assepoester was toch wel mijn favoriete sprookje.

Dat komt omdat het sprookje hoop gaf

Het meisje zit in een ongelooflijke rotsituatie: beide ouders overleden en een kreng van een stiefmoeder en twee stiefzussen die haar het leven zo zuur mogelijk maken. Maar Assepoester blijft positief en hoop houden. Ze blijft dromen over haar prins en uiteindelijk komen haar dromen uit en leven ze nog lang en gelukkig. Heerlijk toch?
Mijn leven was echter geen sprookje en misschien hield ik me daarom wel vast aan sprookjes. Lekker simpel en ongecompliceerd: meisje, meestal blond, net als ik, zat in lastig parket en komt daar al dan niet met hulp van muizen, dwergen of een goede toverfee of petemoei uit en trouwt met haar droomprins op het witte paard. Wow!
Ik wilde dat ik dat was.
Overigens droom ik nog steeds van een prins op een wit paard. Het hoeft inmiddels geen wit paard meer te zijn: een muilezel mag ook. Voortschrijdend inzicht, zullen we maar zeggen.