En toen mocht ik alweer twee #50books vragen beantwoorden omdat ik achterliep. Ik begin met vraag 47 over het lezen van het einde van een boek en daarna stoom ik rustig door naar vraag 48: wel of niet in de originele taal lezen.

Never ever lees ik het einde van een boek

Voordat ik er daadwerkelijk ben aangekomen. Ik kan daar niet tegen hoor, mensen die eerst het einde lezen. Zelfs niet als het boek niet om door te komen is. Als het niet door te komen is, dan vind ik dat je het boek terzijde moet leggen. Jammer dan, maar het lezen van het einde helpt je dan echt niet om het boek alsnog uit te lezen. Tenminste, dat vind ik. Overigens: als het boek niet om te lezen is, dan snap je er door het lezen van het einde ook niets van en is het einde het ook niet waard om te lezen.
Kortom: het lezen van het einde brengt je niets, als het boek niet door te komen is. Verder is het zonde om het einde van een goed boek te kennen als je het boek uit wil lezen. In beide gevallen is het dus af te raden het einde te lezen.

English? Yes please!

Niet verwacht he, van een neerlandica? Ik lees heel graag boeken in het Engels. Ik heb namelijk meerdere malen de ervaring gehad dat een boek in de vertaling veel van de essentie verloor. Daarnaast mis je ook de originele humor. Vaak zijn grapjes niet goed vertaald, of de vertaler verliest zich in een letterlijke vertaling van het grapje. Heel jammer.
Ook heb ik wel eens gezien dat er een heel stuk verkeerd is gegaan in een vertaling. Dan werd een stuk tekst toegedicht aan een personage dat op dat moment in het verhaal niet eens daar kon zijn! Dat heeft me mateloos geërgerd. Dat boek lees ik nu dus liever in het Engels. De Nederlandse versie staat al jaren onaangeroerd in mijn kast. Maar wegdoen kan ik niet.