Vorige week was de vraag er een naar desillusies. Je ziet dat steeds meer boeken verfilmd worden, denk aan Harry Potter, Divergent en In de ban van de Ring en 50 tinten grijs. Al deze boeken zijn verfilmd met verschillende gradaties van succes. Dit is wat de deelnemers aan deze #50books vraag ervan vonden.

Karin, de aandraagster van deze vraag, beantwoordt de vraag met een volmondig ja. Ze voelt enorm de behoefte om zelf te bedenken hoe de personages eruit zien. Van Hannibal Lector maakt zij in haar hoofd nog George Clooney als er maar niet te veel beschrijvingen zijn.
Carel voelt de desillusie niet zo: hij kan meestal het geduld niet opbrengen om een paar uur naar een film te kijken. Hij maakt ook zijn eigen beelden en die komen vaak niet overeen met de beelden van de regisseur. Verfilmingen van boeken zijn dus niet aan hem besteed. Ik ben wel benieuwd welke film hem wijzer gemaakt heeft, want dat schrijft hij niet.
Niek schrijft dat zij haar hart vasthield bij de verfilming van In de ban van de Ring. Dat heb ik met haar gemeen. Gelukkig pakte deze verfilming goed uit. Maar dat kwam mede door de stand van de techniek en de aandacht voor de details. Bovendien bekijkt Niek iedere versie als alleenstaand. Dat is dan wel slim.
Sue schrijft dat zij onmiddellijk moest denken aan de film Reacher, gebaseerd op de boeken van Lee Child. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de boeken en de film niet ken. Maar ik snap wel dat Tom Cruise het niet haalt bij een personage van twee meter met een doorleefd uiterlijk. Ze heeft dus besloten om de films naast zich neer te leggen.
Jannie schrijft dat het verfilmen van een boek een vak apart is. En ze vraagt: “Wanneer is een boekverfilming geslaagd? Als de tekst letterlijk gevolgd is? Als de ziel van het verhaal in de film terugkomt? Als de sfeer of inhoud overeenkomt met het boek?” Kortom, het is de persoonlijke smaak van de regisseur. Inmiddels volstaat Jannie met óf het boek óf de film. En als ze de film heeft gezien, dan leest ze het boek daarna nog maar zelden.
Ook Ali maakt haar eigen beelden bij het lezen van een boek en bij de verfilming zit dat haar in de weg. Ze was dan ook zeer teleurgesteld over de verfilming van de drie boeken van Ransom Riggs Miss Peregrine’s Home for Peculiar Children: de drie boeken zijn door elkaar gegooid, karaktereigenschappen kloppen niet en er is een zoetsappig einde aan de film gemaakt. Amusant, maar mild teleurstellend, aldus Ali.
Lalagè maakte een lijstje van boeken die ze gelezen heeft en films die ze gezien heeft. Haar eindoordeel is over het algemeen positief, al geeft ook zij aan dat ze sommige boeken niet wil zien in de verfilming omdat het bestaat uit gedachten waarbij zij haar eigen beeld heeft gevormd.

De volgende vraag gaat over favorieten

Als er gevraagd wordt naar een favoriet personage in een boek, dan gaat dat vaak over de held van het verhaal. Maar dat gaan we nu eens omdraaien:

Wie is jouw favoriete schurk?

Soms zijn de schurken namelijk nog leuker dan de helden, juist omdat ze zo heerlijk fout kunnen en mogen zijn.
Mijn favoriete schurk is Bellatrix Lestrange uit Harry Potter: ze adoreert Voldemort en schuwt het geweld niet. Daarnaast is ze zo lekker vals en ook nog bazig en een echte powervrouw. En dat mag ik wel.
Iedereen is vrij om de vragen te beantwoorden zoals hij of zij wil. Laat een link naar je eigen blog achter in de reacties onder dit blog of reageer hieronder. Zo kan iedereen lezen wat jij ervan vindt. 
In 2016 was Hendrik-Jan de Wit de gastheer van de serie #50books. In 2013 en 2015 werden de vragen gesteld door initiatiefnemer Peter Pellenaars. Zelf nam ik in 2014 de honneurs waar.