“Dikke dames kunnen beter gaan hardlopen dan gekwetst kopjes thee drinken” Dat is de titel van Marianne Zwagermans nieuwe column. Mag ik even kotsen? Dit is een staaltje fatshaming waar ik enorm boos van word. Ten eerste is dit al een enorme fout, want als je te zwaar bent, kun je beter starten met zwemmen of fietsen omdat je dan je gewrichten ontziet. Hardlopen is niet goed voor mensen met een paar pondjes meer. Maar dat terzijde.

De toevoeging dat ze niets heeft tegen ‘dikkerds in de sportschool want die doen er tenminste iets aan’ is alleen maar nog erger. Het is zo neerbuigend. Ik zit niet in een praatgroepje van gekwetste dikke vrouwen. Ik drink nauwelijks thee. Maar ik ben wel dik.

Ik worstel al mijn hele leven tegen mijn overgewicht. Mijn hele leven. Soms win ik, soms verlies ik. Op dit moment ben ik weer aan het verliezen, maar probeer ik weer te winnen. En als Marianne Zwagerman dan probeert te vertellen dat ik mij niet gekwetst hoef te voelen door een vreemde, dan heeft ze het mis. Kwetsende woorden, zelfs door een vreemde, doen pijn.

Voorbeeld

Op dit moment ben ik geblesseerd aan mijn knie. Door het sporten. Dat komt niet omdat ik ineens ben gaan sporten. Ik sport al mijn hele leven, vier tot vijf keer per week. Ik deed karate en ik doe fitness. Ik heb al vier maanden nauwelijks kunnen sporten en daardoor ben ik aangekomen. Een maand geleden fietsten er twee jongens voorbij toen ik van de fysiotherapie kwam. Een van de jongens vroeg aan de ander in het voorbijgaan waarom ik op krukken zou lopen. De andere jongen zei: “Waarschijnlijk omdat ze zo zwaar is.” DAT DOET PIJN MEVROUW ZWAGERMAN! Ik kende die jongens niet, maar toch doet het pijn.

Dus als u zegt, dat ik me er niets van moet aantrekken als u mij en anderen mensen met een paar pondjes meer gaat fatshamen, dan trek ik mij dat aan. Overigens: ik ben trots op wat ik bereikt heb, ondanks mijn gewicht. Ik heb wedstrijden karate gedaan waarbij ik zowel op meerdere EK’s als een WK derde plaats heb behaald, terwijl ik niet de lichtste was. Ik ben trots op het feit dat ik er nog ben en ik ben trots op het feit dat ik ben wie ik ben mèt de kilo’s meer. Kortom, ik ben trots op mijzelf.

En ook al heb ik overgewicht: ik ben gezond. Al mijn bloedwaarden zijn goed. Ik heb geen hoge bloeddruk, geen verhoogde glucoselevels en al helemaal geen diabetes. Ik heb alleen paar kilo’s teveel. Waarschijnlijk is het voor u makkelijk om op gewicht te blijven. Dat wil niet zeggen dat u alles maar mag zeggen.

Je gekwetst voelen is zo persoonlijk, je mag niet van andere mensen verwachten dat zij rekening houden met al jouw gevoeligheden.

Ik mag van mensen verwachten dat ze nadenken voor ze iets zeggen. Ik mag verwachten van een publiek figuur dat hij of zij zich houdt aan regels van fatsoen. Ik mag verwachten dat je je mond houdt als je je niets aardigs kunt zeggen. U zegt zelf dat je niet hoeft te kwetsen. Doe dat dan ook niet.

Reactie op de column van Marianne Zwagerman in Trouw dd 3 augustus 2019.