Bitterzoet ~ 1) Alfran 2) Alfrank 3) Dolbes 4) Dolkruid 5) Eigjeshout 6) Elfrank 7) Elgjeshout 8) Geneeskrachtige plant 9) Hondenbeishout 10) Kalfskruid 11) Klimplant 12) Kwalster 13) Kwastjeshout 14) Nachtschade 15) Nachtschaden 16) Oerhout 17) Onkruid 18) Plant 19) Rekop 20) Schothout 21) Sluchter 22) Smaak 23) Smaakgewaarwording 24) Walschot

Het is tijd voor de savasana, de lijkhouding bij de poweryoga. Het lijkt heel makkelijk, voor dood op de grond liggen, maar het is een van de lastigste poses van de hele les. Je moet namelijk compleet relaxed zijn, terwijl je ondertussen niet in slaap valt. Ik heb al best wel wat mensen flink horen snurken tijdens de laatste tien minuten. En het zou mij ook kunnen overkomen.
“Ga in gedachten naar een plekje waar je mooie herinneringen hebt,” zegt de yogajuf. Ik zoek en zoek met mijn gedachten naar een plekje. “Als je dat plekje gevonden hebt, laat je dan overstromen door het geluksgevoel.” De yogajuf gaat door met haar meditatie en ik zoek me een ongeluk naar die gelukkige plek met herinneringen. Ik wil roepen: “Stop! Ik ben er nog niet, ik heb nog geen plekje gevonden waar ik gelukkig was!” Bijna wanhopig blijf ik zoeken naar dat ene plekje, die ene herinnering. Elke herinnering die ik tegenkom, moet ik verwerpen.

Alle herinneringen die ik heb zijn bitterzoet

Er zit aan al mijn herinneringen wel een vlekje. Mijn derde plek op het WK was het verlies van een ander. Mijn keuze voor mijzelf betekende het verlies van een paar vriendinnen. Mijn vakantie in Noorwegen, het land waar ik verliefd op ben geworden, heeft een paar minpuntjes die zich opdringen.
Kortom, al mijn herinneringen hebben een bitterzoet randje. Ik ben nergens echt gelukkig (geweest). De yogajuf gaat verder met haar meditatie. We mogen ons richten op de ademhaling. Fijn. “Adem in acht tellen in en voel de prikkel die je vertelt dat je moet uitademen en adem in acht tellen uit. Let dan weer op de prikkel die je zegt dat het tijd wordt om in te ademen.” Ik staak mijn zoektocht en adem langzaam in en uit. Ondertussen probeer ik niet na te denken over mijn gelukkige herinnering of plekje. Ik voel hoe mijn zitbotten de mat raken waar ik op lig en draai me om naar foetushouding op haar aangeven. De laatste tien minuten van de yoga zijn heerlijk, maar ook bitterzoet.
Wat vind jij van dit woord? Ik hoop dat je weer meeschrijft!
Oorspronkelijk begon Karin Ramaker met de WOT. Na wat omzwervingen via Irene en Hendrik-Jan, kwam de WOT uiteindelijk bij mij terecht. Ik schrijf de WOT nu sinds 2014. Hier vind je alle WOT’s vanaf 2014.