De bokser had zich in het zweet gewerkt tijdens die laatste training. Nu was hij voor de duvel niet bang en geen haar op zijn hoofd dacht eraan om de wedstrijd tegen de wereldkampioen af te zeggen. Hier had hij zijn hele leven op gewacht.
De avond van de wedstrijd, was de bokser toch wat zenuwachtig. In de kleedkamer stond hij te trillen als een rietje, maar van opgeven wilde hij niet weten. Hij wilde niet als zwakkeling te boek komen te staan. Bovendien stond hij nog in het krijt bij de trainer vanwege een eerdere wedstrijd.
Toen hij de ring instapte en zijn tegenstander zag, overwoog hij even om de handdoek in de ring te gooien en er als een haas vandoor te gaan. Hij keek om zich heen en zag zijn vrouw op de eerste rang naar hem kijken. Ze blies hem een kusje toe en dat gaf hem de moed om door te zetten.
De bokser zette zich schrap en dacht nog even: “De teerling is geworpen.” De bel klonk en ronde 1 begon. Dertig minuten later kwam hij bij in de kleedkamer: “Dat heb ik mooi voor elkaar gebokst,” zei hij tegen zijn vrouw, die naast hem zat.