Deze keer zijn er drie verhalen ingestuurd. En een vierde verhaal waarvoor ik geen toestemming heb om dat de te delen. Dat is geen probleem. Dat mag natuurlijk ook. Ik ben natuurlijk ontzettend blij met deze inzendingen en ik ga ze nu weer met jullie delen. Even een disclaimer: ik geef mijn mening over de teksten, gebaseerd op mijn kennis van verhaaltheorie. Mijn mening is niet zaligmakend en natuurlijk mag je het oneens met mij zijn. Ik ga graag met je in gesprek.

Ali, Cindy en Marco hebben weer een prachtig verhaal ingediend met het thema Confrontatie. Ik begin met het verhaal van Marco.
Je kunt het verhaal van Marco van Evinst Advies en Support hier downloaden. Neem maar even de tijd om het verhaal te lezen. Ik wacht wel even…

De confrontatie van Erik

Marco heeft een vervolg geschreven op zijn eerste verhaal van januari. In het eerste verhaal kwam Erik erachter dat hij een fout had gemaakt in de factuur naar een opdrachtgever, waardoor hij meer betaald had gekregen dan hij in eerste instantie had bedacht. In dit verhaal gaat Erik de confrontatie aan met zijn opdrachtgever en dat is niet de enige.
Marco heeft de tips van vorige maand ter harte genomen. Ik zie veel meer gevoel en fysieke reactie in de tekst terug. Daardoor zie je veel beter wat het met Erik doet. Een aloud adagium in de schrijfkunst is show, don’t tell. Laat zien wat er gebeurt, in plaats van dat je het vertelt. Top dat je het zo snel hebt opgepakt, Marco!
Wat ik jammer vind, is dat de confrontatie zelf niet wordt weergegeven. Ik had graag het gesprek tussen Erik en zijn opdrachtgever gelezen. Dat maakt het verhaal een stuk spannender. Denk eens terug aan hoe het was om zo’n gesprek te voeren. Voel je de knopen in je buik, het zweet in je nek prikken en je keel droog worden? Misschien stotterde je wel toen je de beste man of vrouw aan de lijn kreeg. Het is best lastig om een goede dialoog te schrijven. Later deze maand zal ik daar wat tips voor geven.
Wat mij ook opvalt in dit verhaal is het gebruik van de werkwoordstijden. Die lopen door elkaar heen. Soms gebruikt Marco de tegenwoordige tijd, soms de verleden tijd. En dat leest niet altijd even lekker. Mijn tip is dat je kiest voor een vorm: verleden tijd óf tegenwoordige tijd. Er is niet echt een regel voor. Je kunt de volgende vuistregel aanhouden: als je het verhaal vertelt in de verleden tijd, houd die dan ook aan door het hele verhaal heen. Dit geldt ook voor de tegenwoordige tijd. In dialogen gebruik je de tijden zoals die in het gesprek voorkomen.

Het tweede verhaal is van Ali

Je kunt het verhaal Ali op haar blog lezen. Neem ook maar weer rustig de tijd om te lezen.
Het verhaal van Ali heeft een wending, die ik niet had voorzien. Ik heb het in een ruk uitgelezen. Met een paar woorden zet Ali een geschiedenis neer van een gezin dat een tragisch verlies heeft geleden en een nieuw gezin dat is ontstaan vanuit die tragedie.
Voor mij zit de confrontatie in het gesprek tussen Gideon en de moeder van Suus. Het laatste gesprek tussen Suus en Gideon is dan niet helemaal meer nodig. Juist dat open einde in het gesprek tussen moeder en leraar maakt het spannend en interessant. En dat maakt dat je verder wil lezen.
Vaak is het zo dat je begint te schrijven en als je daarna terug kijkt naar wat je hebt geschreven, blijkt dat je de eerste en/of laatste scene makkelijk weg kunt laten.

Het derde verhaal is van Cindy

Je leest Cindy’s verhaal op haar eigen blog. Natuurlijk mag je weer even de tijd nemen om het te lezen.
Het verhaal van Cindy gaat over Mijke die zich probeert los te wurmen uit een vervelende situatie. Ook dit verhaal heeft een wending die je niet verwacht als je het begin leest. De opbouw is echt goed: we beginnen midden in het verhaal, midden in de gebeurtenis en daarna blijft de actie komen.
Het verhaal heeft spanning, maar ik denk dat de spanning nog wat opgevoerd kan worden. Een voorbeeldje:

Ze heeft het gevoel dat ze wordt bekeken. Voorzichtig draait ze haar hoofd en kijkt recht in een paar vuurspugende ogen. Ze begint te gillen.

Deze tekst hierboven komt uit het verhaal van Cindy. Ik zou proberen hier iets meer spanning op te voeren. Dat kun je bijvoorbeeld doen door te vertragen in je tekst.
Ze heeft het gevoel dat ze wordt bekeken. Het is het gevoel van prikken in haar nek, een soort boren van ogen. Mijke heeft haar ogen dicht. Moet ze haar ogen openen? Durft ze dat? Er vormen zich zweetdruppeltjes in haar nek, de korte haartjes daar worden vochtig. Langzaam, stukje bij beetje, draait ze haar hoofd centimeter voor centimeter naar de andere kant. Heel voorzichtig opent ze haar ogen, de wimpers kleven een beetje aan elkaar, maar Mijke zet door. Donker. Even ziet Mijke helemaal niets. Plotseling verschijnen er twee gloeiende ogen die snel op haar af komen. Mijke rukt aan haar boeien maar die komen niet los. Dan begint ze te gillen.
De vertraging zit hier voornamelijk in het omdraaien van haar hoofd. Ik heb het moment dat Mijke de ogen ziet opgerekt tot het echt niet langer kon. Daardoor wordt het een beetje spannender.

Fantastische inzendingen

Opnieuw heb ik deze maand fantastische inzendingen gekregen. Ik heb ze alle drie met veel plezier gelezen. En ik wil jullie daar hartelijk voor bedanken. Ik hoop dat jullie weer meedoen met de opdracht van maart, die ik op 6 maart 2020 online zal zetten.