Soms doet een make-up dame je make-up slechter dan jij het zelf kan. Zoals nu. Doekje!
— Martha Pelkman (@drspee) August 10, 2013
Vanmiddag ging ik boodschappen doen en ik kreeg een briefje in mijn handen geduwd voor een beauty make-over. “Leuk,” dacht ik, “dat ga ik doen, maar nadat ik boodschappen heb gedaan.”
De boodschappen waren gedaan en ik liep de drogisterij in op het Savornin Lohmanplein. “U komt voor make-uptips”, zei de dame die de make-up ging doen. Ik wapperde al met het briefje zien en dacht: ” Ja lijkt me duidelijk.”
“Gaat u hier maar zitten. U heeft nogal verwijde poriën dus daar ga ik een cremmetje op doen zodat uw poriën dicht gesmeerd worden en zodat de poriën niet meer te zien zijn. Dit is een cremmetje van merk X en dat is parfumvrij en goed voor de huid.” Ze smeert het cremmetje erop.
De dame smeert mijn poriën dicht. Hoe moet mijn huid dan ademen? Ik merkte het toen ik buiten kwam: de druppels stonden op mijn voorhoofd en niet van de inspanning of de warmte. Ook in het kuiltje in mijn kin vormt zich een bassin van vocht.
Daarna gaat ze verder. “Hier heb ik, ook van merk X, een cremmetje met een werkzame stof die uw huid egaal maakt en alleen werkt op de plekjes die het nodig hebben.” Ze smeert rustig verder, met een kwast haalt ze de lik creme van haar hand en kwast mijn gezicht vol met crème.
Hoe weet dat ‘cremmetje’ waar het wel en niet moet werken? Er zit vast een of andere buitenaardse hyperintelligente slimmigheid in of zo, denk ik?
Vervolgens laat ze een potlood-achtig iets zien wat aan de ene kant potlood is en aan de andere kant sponsje voor de make-up. Diep donkerblauw. “Dit is heel handig om smokey eyes mee te maken. Met het potlood kun je de contouren tekenen en met het sponsje kleur je het dan in. O, en je moet niet te hoog gaan.” Ik doe mijn ogen dicht en laat de kleur op mijn ogen tekenen. Het duurt even. Ze schiet uit en pakt een wattenstaafje om het weg te halen. Ik doe mijn ogen open.
Donkerblauw is zo ontzettend niet mijn kleur. Mijn ogen gaan er dieper van in mijn hoofd liggen en dat lijkt dan alsof ik hele kleine ogen heb. Dat staat niet. Dat heb ik dan wel weer geleerd van deze make-over.
“Het is nog niet helemaal af, zo zonder mascara, dus dat ga ik erop doen. Je moet dan knipperen met je ogen, dat helpt mij met de mascara. Heb je zelf make-up thuis staan? O, van merk Y. Waarom heb je die? Ja, geen parfum nee dat zit in merk X ook niet.”
Dan pakt ze nog een lippenstift. “We hebben drie kleuren: oranje, rose en knalrose. Welke wil je?” Ik wijs de zachtrose kleur aan. “Dit is een kleur van merk Z en dat is gewoon een kwastje waarmee je dan de kleur aanbrengt op je lippen.”
Ik ben klaar.
“Ik wil je echt adviseren om die antiporiëncrème te kopen en die egale teint crème, want zie je hoe netjes en egaal je huid er nu uit ziet?”
“Ja”, zeg ik enigszins overdonderd. “Wat kost dat dan?”
“Nou, nu hebben we de actiekorting van 10% en dan komt de prijs van de poriënverwijderaar op 26 euro en de crème voor je teint op 21 euro.”
“O, daar wil ik even over nadenken. Dat vind ik toch wel duur.” ik vlucht de winkel uit. Ik stap in mijn auto met mijn boodschappen en kijk in mijn achteruitkijkspiegeltje: er zit lippenstift op mijn voortanden. Eén van de redenen waarom ik nooit lippenstift op doe…
Thuisgekomen, pak ik een doekje van merk Y en haal de make-up eraf. Mijn huid ademt weer en de kamille van het doekje kalmeert mijn huid. Heerlijk.
Ik maak een keuze: ik doe geen make-overs meer in winkels. Alleen nog bij mensen die ervoor geleerd hebben. En anders doe ik het lekker zelf.
