Ken je dat? Je zit op de bank, gewoon even niets te doen, en dan denk je: “Ik doe niets, ik moet toch wat doen?” En dan ga je zoeken naar iets wat je kunt doen. Tenminste, dat is mijn reactie. Het heilige moeten. En dan ga ik in mijn hoofd bedenken wat ik nog moet doen. Zo moet ik bijvoorbeeld voor 15 mei nog 500 pagina’s lezen van het boek Een vrouw op 1000°. Ik heb nog een aantal boeken over fotograferen dat ik wil doorbladeren, de Flow ligt nog op mij te wachten om gelezen te worden, de weinige plantjes die ik heb moeten nog water krijgen, want de bloemen van de orchidee vallen uit en van een andere plant hangen de bladeren slap. Mijn yuca die mij al 17,5 jaar trouw vergezelt, heeft gele bladeren aan de onderkant. De cactussen doen het wel goed. Er moet een cadeautje afgemaakt worden voor 14 juni voor het zilveren huwelijksfeest van vrienden van mij. Er ligt een creatief kleurboek voor volwassenen op me te wachten om ontmaagd te worden door mijn kleurpotloden en mijn cursus online marketing wacht op mij met hoofdstuk 4. En o ja, mijn moeder wacht op haar beurt bij Wordfeud, dat ik al heel lang heel trouw met haar speel.
Ik móét dus wat doen. Moet. Ik kan niet rustig op de bank zitten en niets doen. Altijd dringt zich dat schuldgevoel op dat ik eigenlijk iets anders moet doen dan alleen maar even rustig zitten en eens lekker naar de radio luisteren. In dit geval schrijf ik dan nu mijn blog voor vandaag, zodat ik me toch niet geheel nutteloos voel.

“Het heilige moeten moet eraf”

Een uitspraak van één van mijn begeleidsters tijdens mijn opleiding voor het behalen van mijn eerstegraad bevoegdheid. Het heilige moeten? Ik kende het niet. Ze legde het uit:

Het is een dwang, een eis. We ‘moeten’ werken om te kunnen leven, we ‘moeten’ aan een man, we ‘moeten’ allerlei dingen van onszelf, maar door het gebruik van het woordje moeten, is er geen vrijwilligheid meer. Geen keuze meer. En als er geen keuze meer is, het moet, dan is dat dodelijk voor alles wat je doet. Het heilige moeten moet eraf bij jou.

Het heilige moeten staat in de weg van onbezorgd leven. De druk die van buitenaf opgelegd wordt, is zo groot: je moet goed je best doen op school, je moet goede cijfers halen anders krijg je geen goede baan, je moet solliciteren om een baan te vinden, je moet werken om in je levensonderhoud te kunnen voorzien, koffie is om half elf en als je te laat bent heb je pech. Je moet, je moet, je moet! MOET!
Het wordt tijd voor mij om gewoon eens rustig op de bank te kunnen, durven, zitten, zonder dat ik denk: “Ik moet nog zoveel!”