Van de achterflap:

James Dillard laat het leven over zich heen komen. Hij woont in hotels, bestelt Franse kazen en dure wijnen en gaat soms met een meisje naar bed. Maar met Marie is het anders. Voor het eerst heeft hij het idee dat er echt iets van hem gevraagd wordt. Tussen James en Marie ontwikkelt zich een uitzonderlijke liefde. Op een klein Zweeds eiland gaat het toch mis: waar James houvast vindt, zakt Marie steeds verder weg in haar zelfverkozen isolement.
Niet veel later krijgt James telefoon. Monica, redacteur van een literaire uitgeverij, heeft een verzoek. Of James een boek wil schrijven. Hij stemt toe, in de hoop eindelijk verlost te worden van zijn verdriet, door opnieuw iemand te worden.
IJstijd is een geestige, ontroerende en slimme roman over de liefde, over literatuur en over identiteit. Bepaal jij wie je bent, of word je gedefinieerd door de omstandigheden?

Ik zal gelijk maar bekennen: ik heb het boek niet uitgelezen. Ik heb IJstijd de kans gegeven tot bladzijde 100, maar daarna kon ik het niet meer opbrengen om verder te lezen. Ik zal uitleggen waarom.
Na bladzijde 30 vroeg ik op Twitter aan mijn oud-studiegenootje Michelle of het boek nog beter werd. Ze reageerde: “Mwah, niet echt. Vind ik.” Toch heb ik nog zeventig bladzijden doorgelezen om het boek echt een kans te geven. Maar het werd inderdaad niet beter.
Op bladzijde 10 wordt de toon al gelijk gezet:

Ik sluit mijn ogen en laat mijn lichaam zijn gang gaan. Het is alsof de zwaartekracht harder aan me trekt dan normaal, mijn pik, mijn vlees, mijn huid hangen slap naar beneden.

En het houdt niet op. James Dillard, de hoofdpersoon is een rijkeluiszoontje dat op hotelkamers woont die door zijn moeder worden betaald. Hij doet de hele dag niks, O jawel, wacht even:

[…] ik doe niets met alle dingen die ik heb geleerd, ik hoef ook niets te doen met de dingen die ik heb geleerd, ik kan slapen zolang als ik wil en wakker worden wanneer ik wil, ik trek me gemiddeld twee keer per dag af (tot het pijn doet), ik ontbijt met koffie en croissants of met vijf pannenkoeken met spek en stroop, ik heb twee vrienden die ik niet echt vaak zie maar die toch mijn vrienden zijn […]

En dat is pas op bladzijde 21. Toen had ik al een enorme antipathie tegen deze man opgebouwd. Mijn verwachting dat het niet meer goed zou komen, schreef ik op in mijn aantekenboekje. Ik voorspelde ook het verdere verloop van het boek. Ik laat het aan mijn collegabloggers over om te vertellen of ik gelijk heb gehad met mijn voorspelling. Ik voorspelde namelijk, dat deze James Dillard veel seks zal hebben met Marie, een meisje dat James heeft opgepikt tijdens een regenachtige dinsdagavond toen hij onder een afdakje stond te roken. James en Marie gaan naar een onbewoond eiland in Zweden, waar Marie niet echt gelukkig van wordt volgens de achterflap. Daar zal ze hem verlaten op welke manier dan ook. James zal terugkeren naar Nederland en schrijft een boek over zijn relatie met Marie en dat boek hebben we nu in handen.
Alle diepgaande gedachten die volgens de achterflap over literatuur aan de orde komen, ben ik in de eerste 100 bladzijden nog niet tegengekomen, tenminste, geen gedachten die ik niet ooit door anderen eerder heb horen verwoord.
Over de geestigheid van het boek: smaken verschillen. Ik heb mijn mondhoeken niet één keer omhoog voelen krullen in die eerste honderd bladzijden. Wellicht dat anderen het wel grappig vonden, dat weet ik niet. Maar mijn humor is het niet.

Ingrid Hoogervorst bespreekt IJstijd ook op Radio 1

Dat deed zij op zaterdag 11 januari. Citaat van haar: “Maartje Wortel moet oppassen dat haar proza niet bloedeloos wordt.” De reden is dat Wortel een observerende toon heeft, waardoor sommige scenes niet de intimiteit krijgen die ze nodig hebben. Je kunt haar recensie hier terugluisteren.
Maartje Wortel: IJstijd. De bezige bij, 2014.
Hier kun je meer recensies lezen over dit boek.
Dit is mijn zevende boekrecensie in het kader van ‘Een perfecte dag voor literatuur‘, georganiseerd door Cathelijne Esser van Not just any book. Ik heb dit boek gratis gekregen, maar dat heeft in geen enkel opzicht mijn mening over het boek beïnvloed.