Mijn kerst is mislukt. Hij is nog nooit zo mislukt als dit jaar. Het voelt echt mislukt. Laat me je uitleggen waarom mijn kerst mislukt is.

Stel je voor. Je zit aan een perfect gedekte tafel. De soeplepel ligt keurig aan de buitenkant en als je verder naar binnen gaat, dan kom je een amuse lepel tegen en daarna het steakmes. En boven je bord het dessertlepeltje. De servetten staan perfect in het midden van het bord en hebben messcherpe vouwen. Naast het rode wijnglas staat een waterglas waarin kristalhelder water wordt geschonken vanuit karaf en met lange halzen en sprankelend fris water.
De heer des huizes decanteert de wijnfles, een wit servet om de hals om eventuele wijndruppels op te vangen. Als volleerd vinoloog laat hij de wijn ademen, schenkt een bodempje in zijn glas en verwarmt dat met zijn welgevormde, sterke handen. Hij ruikt aan de licht verwarmde wijn en neemt vervolgens een slokje. Hij laat het slokje in zijn mond rondgaan, over de tong rollen en slikt dan door: zijn geprononceerde adamsappel komt omhoog en zakt vervolgens weer naar zijn rechtmatige plek. Vol verwachting kijken de gasten naar de gastheer in afwachting van zijn oordeel. Hij knikt zijn goedkeuring en schenkt de glazen van de gasten, de gastvrouw (jij dus) en zijn eigen glas vol. Vol overgave proosten jullie op de kerstdagen en een goed 2018.

Wat een prachtige scene

De perfectie spat ervan af! Wat jammer dat dit vaak een wereld is die door de snelle reclamejongens en -meisjes wordt verzonnen en dat die maar voor een deel(tje) van Nederland echt klopt. Niet iedereen heeft dit perfecte beeld ook thuis.
Zeg, snelle reclamemensen: wat dachten jullie van de vluchtelingen, de met Kerst niet zo ‘happy single’, de incomplete gezinnen, de gezinnen die een ouder kwijt zijn door ziekte/overlijden, de gezinnen die een kind verloren hebben, de weduwen, de (oorlogs)wezen? Die kunnen dit perfecte marketing plaatje niet voor elkaar krijgen. Nooit meer. Zeker de laatste vier groepen zullen nooit meer Kerst op deze manier vieren.
En ik als ‘niet zo happy single’ met Kerst, ik krijg sterk het gevoel dat ik mislukt ben, omdat ik geen man heb die met zijn welgevormde handen de wijn ontkurkt (of de dop eraf schroeft), die de wijn door zijn mond laat gaan en over een tong laat rollen die zeker weten andere plekken gaat bezoeken die nacht.
Het voelt als of ik mislukt ben, omdat ik de kerst met mijn lieve moedertje doorbreng, die inmiddels al ruim negen jaar weduwe is. Ook zij voelde dit jaar sterk de opgedrongen gezelligheid van de media en had er een schurfthekel aan. Net als ik.

Ik wil me niet steeds maar weer opnieuw mislukt voelen

Wordt het volgend jaar geen tijd om ook een kerstdiner te laten zien van mensen die het minder getroffen hebben? En dan bedoel ik niet dat je er dan weer zo’n veel te blij echtpaar naar toe laat gaan om extra kerstvreugd’ te brengen. Laat nou ook eens gewoon de niet gezellige kant zien!
Tijd voor een ommekeer in de reclames. Laat de echte wereld zien en niet een semi-perfecte die je kunt krijgen, als je geen kerstboompje omhakt vanwege die snoezige eekhoorntjes die in dat boompje hun holletje hebben gemaakt.
Overigens had ik best een fijne, rustige kerst met mijn lieve mams. En van hieruit wens ik jullie allemaal een super succesvol en gezond 2018! Dat het voor jullie een realistisch jaar mag zijn, zonder dat je je dromen hoeft op te geven. Ik hoop dat je de doelen waarmaakt die je jezelf hebt gesteld.
Plaatje: Elisha Terada