“Kraak!” En toen: “Plop!”
De geluiden waren zo hard dat hij er wakker van schrok. En weer klonk het: “Kraak! Plop!” Dit keer iets sneller achter elkaar. Een beetje gedesoriënteerd pakte hij zijn horloge, dat altijd naast zijn bed op het nachtkastje lag. Hij vloekte binnensmonds. “Wie maakt er zo’n herrie, midden in de nacht. Het is drie uur,” dacht hij.
“KRAAK! PLOP!”
De geluiden klonken nu zo hard, dat de man rechtop in zijn bed ging zitten. De herrie leek van recht onder zijn bed te komen! Omdat de man een beetje bang aangelegd was en nu goed wakker begon te worden, knipte hij het licht aan en trok eerst nog even het dekbed op tot zijn kin. Hij realiseerde zich met grote weerzin dat hij toch moest kijken of hij achter de oorzaak  kon komen.
“KRAAK!”
Daar was het weer. Wat kraakte daar nou zo hard?
“PLOP!”
En nu ook weer het plopgeluid. De man verzamelde al zijn moed bij elkaar en waagde het onder zijn bed te kijken, met zijn hoofd over de rand, de rest van zijn lichaam veilig onder zijn donzen dekbed met zacht satijnen overtrek. Hij was erg trots op dit dekbed. Echt iets voor hem en ook nog in zijn favoriete kleur: turquoise.
Langzaam liet hij zijn hoofd zakken onder de rand van het bed.
Vanonder het bed zag de geluidmaker een kruin met zwart haar verschijnen en toen een paar angstige ogen.
“Kraak. Plop,” klonk het, maar nu wat zachter.
De man gilde en trok zijn hoofd terug, om even later weer te verschijnen. Met angst en beven keek de man weer onder zijn bed. Hij geloofde zijn ogen niet. Onder het bed zat een eekhoorntje! Een klein roodbruin eekhoorntje met wat eikeltjes van de eikenboom voor zijn huis.
Kraak. Het hoedje van het eikeltje werd vakkundig losgemaakt door de scherpe tandjes van het beestje.
Plop. Het hoedje van het eikeltje plopte van het nootje door de kleine pootjes van het knaagdier.
De man vroeg zich nog even af hoe het eekhoorntje daar terecht kon komen. O ja, hij had die middag de deur open laten staan. Hij klom uit zijn bed en zette de deur open. Ging terug, trok de dekens hoog op, knipte het licht uit en ging weer slapen.

De volgende ochtend keek de man weer onder zijn bed. Het eekhoorntje was weg. De nootjes waren er nog.

 
photo credit: tim geers via photopin cc