De universiteit van Cambridge wordt geteisterd door verontrustend groeiend aantal zelfmoorden van studenten. Rechercheur Mark Joesbury leidt het onderzoek en moet meer slachtoffers te voorkomen. Daarvoor zet hij de jonge en gedreven politieagente Lacey Flint in, die undercover als onzekere studente in het campusleven duikt…
Alleen psychiater Evi Oliver weet wie Lacey echt is, omdat zij ook onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Langzaam ontdekken ze een verschrikkelijke trend en als Lacey dezelfde afschuwelijke nachtmerries krijgt als die waarvan de zelfmoordslachtoffers voor hun dood last van hadden, wordt duidelijk dat zij de volgende is.

Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt?

Met die vraag opent de flaptekst. Ik moet er niet aan denken. Allemaal spinnen die over mijn bed kruipen… brrrr.
Maar voor Lacey Flint, de undercover agente, worden haar nachtmerries bewaarheid. Wat die nachtmerries zijn, komt de lezer echter niet te weten. Je kunt er alleen maar naar gissen.
Het blijkt dat dit boek deel 2 is in een serie over Lacey Flint. Deel 1, Zieleroerselen, heb ik niet gelezen, dus veel was voor mij onduidelijk.

De schrijfstijl in Nachtmerries kon mij niet bekoren

De snelle perspectiefwisselingen, soms al na een enkele alinea, slingerden mij heen en weer. Ik moest echt goed opletten bij het lezen om te weten wie er aan het woord was. Dat werd versterkt doordat de schrijfster, Sharon Bolton, voor twee hoofdpersonen de ik-vorm gebruikte. Soms dacht ik met Lacey te maken te hebben en dan zat ik weer in een stukje over Evi Oliver, de andere hoofdpersoon.
Daarnaast waren er steeds wisselingen in de aanspreekvorm: soms leek het of Lacey de lezer rechtstreeks aansprak. Ik kon daar niet zo goed tegen.

De losse eindjes worden niet opgelost

Het boek heeft voor mij een open einde: heel veel vragen die ik had, werden niet beantwoord. En dat vind ik ergens toch wel jammer. Ik wilde weten hoe het met Lacey Flint verder ging, ik wilde weten hoe de slachtoffers de drugs toegediend kregen die de nachtmerries veroorzaakten en ik wilde weten hoe het met twee van de slachtoffers was afgelopen. Kwam ik helaas niet achter.

In het boek komen heel veel personages voor

Er zijn veel personen die zijdelings dan wel veel met het plot te maken hebben. Door de verschillende flashbacks raakte ik vaak het spoor bijster, omdat ik niet wist wat die fragmenten met het verhaal te maken hadden. Dit wordt aan het einde wel opgelost, maar het werkte op mij zeer verwarrend.
Ik geef dit boek twee sterren.
Ik heb dit boek gelezen voor de Not Just Any Bookclub. Dit boek heb ik gratis toegestuurd gekregen. Dit heeft geenszins mijn mening over het boek beïnvloed.