Hoe vaak hoor je een schrijver of blogger niet verzuchten: “Ik heb geen inspiratie. Zo kan ik niet werken.” Na het lezen van dit blog mag je dit excuus niet meer gebruiken. 
Newton had zijn appel nodig en Archimedes kon zijn wetten over het gewicht van lichamen pas maken toen hij een bad nam. Het zijn die eurekamomenten die achteraf bezien een punt markeren waarbij je als donderslag bij heldere hemel inziet hoe je verder moet met een probleem. Maar hoe krijg je die eurekamomenten?

Hoe kom je aan inspiratie?

Het komt in ieder geval niet uit het niets. De oude heren uit het voorbeeld hebben hun hele leven aan natuurkunde besteed. Ook Noam Chomsky heeft zijn hele leven aan taalkunde gewijd. Daarom kon hij theorieën opstellen over het aangeboren karakter van taal. Het voert te ver binnen het bestek van dit blog om daarover door te gaan. Daarom verwijs ik nu even naar Wikipedia. Ik vind het overigens best interessante theorieën. Misschien werk ik ze nog eens uit hier.
Terug naar het eigenlijke onderwerp. Inspiratie. Het komt op de meest gekke momenten opzetten: in de rij bij de supermarkt, in gesprek met je moeder of vader, als je een vogeltje voorbij ziet vliegen of als je net op het toilet zit.
Met andere woorden: ga niet passief zitten wachten. “Kom maar inspiratie, je bent welkom.” Nee, ga naar buiten, ga wandelen, ga douchen, koop een tijdschrift of ga in gesprek met mensen. Door een woord of een gebaar verbind je oude ideeën met nieuwe, waardoor je ineens een inzicht krijgt. Het belangrijkste is dat je dan een opschrijfboekje bij je hebt, op het toilet neerlegt of notities in je mobiel maakt om je inzicht niet te vergeten.
Dus als je eens iemand bij de kassa van de supermarkt in dromenland ziet, dan is hij of zij hoogstwaarschijnlijk een tekst aan het schrijven.