Dit is wel heel oud: met de handschoen trouwen. Maar afgelopen zaterdag hoorde ik het spreekwoord nog gebruikt worden. Ik wist ook wat ermee bedoeld werd en ik vroeg me af of dit ook nu nog zou voorkomen en of dat überhaupt zou mogen. Google was ook nu weer mijn beste vriendje.

Met de handschoen trouwen wil zeggen dat er een huwelijk gesloten wordt, waarbij een van beide partners niet aanwezig kan zijn. De afwezige partner wordt vertegenwoordigd door een ‘handschoen’, een gevolmachtigde die de plaats van de oorspronkelijke bruidegom inneemt.
Het was vooral gebruikelijk in de Middeleeuwen bij de adel. Vaak waren de omstandigheden op de weg onveilig door het weer of struikrovers en de reistijd was lang. Een gezant werd naar de bruid gestuurd en nam de plaats in van de bruidegom. De handschoen van de bruidegom lag op het altaar ten teken van instemming en alsof hij ‘aanwezig’ was.

Met de handschoen trouwen in het recente verleden

Recenter kwam trouwen met de handschoen ook nog voor: mannen die in Nederlands-Indië dienden en slechts eenmaal per jaar op verlof mochten naar Nederland.
Ook nu nog mag je trouwen met de handschoen, maar alleen in zeer uitzonderlijke omstandigheden:

1. Eén van de partners kan niet komen door verblijf in een gevangenis in het buitenland;
2. Eén van de partners kan niet overkomen vanwege een ernstige ziekte;
3. Eén van de partners verblijft buiten Nederland en is nu en in de toekomst niet in staat om te reizen. Bijvoorbeeld een militair in een oorlogsgebied.

Je hebt dan wel toestemming nodig van het ministerie van Justitie. De meer juridische term hiervoor is dan trouwen bij volmacht. In België is het verboden.
Spreekwoorden zijn de kers op de taart van de Nederlandse taal, de krenten in de pap, zogezegd. Iedere week wil ik een spreekwoord behandelen. Voel je vrij om een spreekwoord aan te dragen als je wil weten waar het vandaan komt. Dan ga ik op onderzoek. Bekijk alle spreekwoorden.
Plaatje: Pixabay