Ik ben geboren aan het einde van de jaren zeventig en groeide op in de jaren tachtig. In die tijd hadden we nog geen pap gegeten van gezonde maaltijden, weinig vet en weinig zout. Iedere zondag schafte moeders pappot patatjes met mayonaise en een stukje vlees. Er lagen ook wel groentes bij, maar niet zoveel als nu. Op de schijf van vijf stonden nog vetten en oliën

De krenten in de pap waren de toetjes: vanillevla met limonade, en als het warm weer was, calippo’s en later ook magnums. En natuurlijk was daar ook het koekje bij de koffie. Wij lustten er thuis wel pap van.
Tot het moment kwam dat mijn moeder en ik toch eigenlijk wel wat aan de zware kant werden: de frietjes op zondag verdwenen. Net als de chipjes en andere vette toetjes. Mijn moeder had namelijk een flinke vinger in de pap als het ging om de boodschappen. Zij deed ze, dus zij bepaalde wat er in huis kwam.
Mijn moeder kende haar pappenheimers wel. Ze wist wat goed voor ons was en in de jaren negentig en de zero’s (vreselijk woord) werd het eten steeds gezonder en de porties werden kleiner. Omdat ik zoetigheid met de paplepel ingegoten heb gekregen, kon ik de verleidingen niet weerstaan en ik raakte verslaafd aan allerlei zoetigheden, niet sterk genoeg om eraf te komen. Ik bereikte de omvang van een kleine walvis. En toen kwam de ommekeer.

Ik was het beu als koude pap

Ik liet me opereren, diëten hielp niet meer en ik viel af. Heel veel zelfs. Maar zoals met alles: alle begin is makkelijk, maar daarna moet je toch echt weer zelf aan de bak. Ik moet gezond blijven kiezen, kleine porties blijven eten en niet toegeven aan hoofd- of mondhonger. Ik moet alleen reageren op maaghonger. Ik moet alleen voeden en nooit meer vullen. Dat ging een tijdje goed, tot ik vorig jaar een terugval kreeg.
Gedurende een aantal maanden ging ik weer de verkeerde keuzes maken. Het mechanisme uit de jaren tachtig kwam weer terug. En met pappen en nathouden schommelde mijn gewicht: dan weer een beetje meer, gelijk blijven, beetje afvallen, dan weer aankomen…
Gelukkig had ik inmiddels al een diëtiste in de arm genomen en zij gaf me een heerlijk recept dat ik kan gebruiken voor op brood of als tussendoortje en dat ga ik hier met jullie delen! Ik moet er alleen nog een pakkende naam voor verzinnen dus als jullie iets weten, houd ik me aanbevolen. Dit is voor een persoon, kun je de hele dag mee doen.

Naam van het recept

1 avocado
4 cherrytomaatjes
fetablokjes
1 teentje knoflook (of meer als je nergens meer naar toe hoeft)
beetje bieslook, fijngesneden
zout en peper
crackers
Prak de avocado, de cherrytomaatjes, de feta en het teentje knoflook tot een papje. Voeg daarna de bieslook en naar smaak zout en peper toe. Smeer het mengsel op een cracker en je hebt een heerlijk voedend tussendoortje of een lunchbeleg. Past prima in een vegetarisch of suikervrij menu.
Met een papje, met een papje, met een papje!
Iedere dinsdag geeft Carel de Mari op zijn blog een woord op waarmee je een spreekwoord kunt bespreken. Iedereen kan altijd meedoen. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Plaats een link onder het blog van Carel en lees daar ook de andere bijdragen.