Recalcitrant ~ onwillig, geneigd om zich te verzetten, weerspannig

Dit is één van mijn favoriete woorden. Ik houd van dit woord. Als ik met dit woord kon trouwen zou ik het doen! Waarom? Omdat ik het soms heerlijk vind om lekker recalcitrant te zijn. Kont tegen de krib en vooral niet doen wat er gezegd wordt.
Ik ben vooral recalcitrant als mensen heel dominant zijn en vinden dat je van A naar B moet via Z terwijl ik vind dat het via Y ook kan. Ha! Ik kan echt heel volgzaam zijn als ik mijn bui heb. Dan ben ik echt net een engeltje. Inmiddels weet ik ook wel een beetje wanneer ik recalcitrant kan zijn. En dan is het ‘t allerleukste.
Zo wist ik een manager van mij tot het uiterste te drijven. Hij had al drie maanden niet gereageerd op teksten die ik geschreven had. Op aanraden van een collega, met haar in de cc erbij en haar naam in de ondertekening, schreef ik dat we bij geen gehoor de teksten op een bepaalde dag op de site zouden gaan plaatsen. Woedend kwam hij de kamer binnen stormen en riep: “Ik ben hier de baas en jij hebt mij geen ultimatum te stellen.”
Nu weet ik natuurlijk best dat hij graag reactie wilde op het tweede deel van zijn uiting, maar ik besloot dat voorlopig even te negeren en zei tegen hem: “Ik heb nooit gezegd dat jij niet de baas bent.” De stoom kwam uit zijn oren. Ik moest op zijn kantoor komen en met hem praten. Mijn collegaatje ontliep de tirade, wat ik ergens zeer oneerlijk vond, maar ik ging toch weg, had inmiddels een andere baan geaccepteerd.
Ik vond het erg grappig om te zien hoe hij reageerde op mijn kalme antwoord. Ik genoot stiekem echt van zijn woede en voelde me heel krachtig omdat ik zo kalm kon blijven en toch recalcitrant kon zijn.
De consequenties waren minder: ik mocht geen komma meer op de website veranderen zonder zijn toestemming, wat in principe toch mijn werk was. Dus ik was met handen en voeten gebonden. Ach ja, ik ging toch weg. Overigens: dit zou ik nu nooit meer doen. Ik zou mijn e-mail nu anders verwoorden, maar met dezelfde boodschap. Ik ben ouder en wijzer geworden.

En misschien zelfs minder recalcitrant

Hoewel ik nog steeds van dit gedichtje kan genieten:

Ik ben lekker stout
Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer…
nee, nooit meer in m’n leven!
Ik hou m’n handen op m’n rug
en ik zeg lekker niks terug!
Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
Ik wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!
En heel hard stampen in een plas
en dan m’n tong uitsteken
en morsen op m’n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!
En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!
Annie M.G. Schmidt, 1955

Write On Thursday. #WOT. Iedereen kan meedoen, het is een creatieve schrijfopdracht, vrij om te bepalen hoe je dat wilt doen, zoals het bij bloggen hoort en mag kort, lang, in blog, plog- of vlogvorm. Het gaat erom dat je het woord wat elke donderdag gebruikt gaat worden in z’n meest vrije vorm kan uitleggen. Wat vind je ervan, hoe denk je erover, heeft het een metaforische werking, zijn er vergelijkingen, kun je een anekdote terughalen, laat het je dromen of is het vlak en abstract? Wil je andere #WOT woorden terugvinden, check hier!