Troost ~ Troost is het bemoedigen van iemand die lichamelijk of geestelijk lijdt en het verzachten van diens pijn. Troost kan geboden worden met woorden, maar ook door lichamelijk contact. De kern van troosten is dat de getrooste zich niet alleen, verlaten voelt.
Gisteren sprak ik sinds lange tijd weer eens met iemand over mijn vader. Hij vertelde dat zijn vader vorig jaar overleden was en dat zijn dochter daar ineens nog heel verdrietig om kon zijn. Ik zei dat dit herkenbaar was en daar kwamen ze: de tranen.
“Leeft je vader niet meer?” vroeg hij. Het besef dat hij al bijna tien jaar niet meer hier is, kwam even heel hard bij mij binnen. De man naast me legde zijn hand in mijn nek, kneep even en wreef daarna over mijn rug.
Troost. Troostend
Het was fijn. Even een arm om mijn schouder en begrip. “En nu gaan we het over wat anders hebben. Je moet echt die Batman film kijken hoor, ‘Why so serious?’, pakte hij de draad weer op van het gesprek ervoor.
Ik lachte. Door de tranen heen. “Ik ga hem Netflixen,” beloofde ik. Fijn dat er zulke mensen om je heen zijn, die je door je tranen heen laten lachen.
Wanneer heb jij voor het laatst iemand getroost of die arm om je schouder nodig gehad? Misschien denk jij juist wel aan het bakkie troost (Rotterdams voor koffie). Ik ben weer heel benieuwd naar jullie antwoorden.
#WOT: betekent Write on Thursday. Iedere donderdag kies ik een woord waarover je iets kunt schrijven, vloggen of ploggen. Laat hier een link achter naar je eigen blog zodat iedereen mee kan lezen.
Oorspronkelijk begon Karin Ramaker met de WOT. Na wat omzwervingen via Irene en Hendrik-Jan, kwam de WOT uiteindelijk bij mij terecht. Ik schrijf de WOT nu sinds 2014.
