#50books: Alles lezen? Nee dat niet

 
#50books is een initiatief van @petepel. Hij stelt iedere week een vraag over een boek die je naar eigen inzicht mag beantwoorden. Deze week was de vraag: van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt?
Eigenlijk lees ik van geen enkele auteur alles wat er uitgebracht wordt. Er zijn wel een aantal auteurs waar ik meerdere boeken van lees, gelezen heb of wil lezen.
Vroeger
In mijn jeugd was dit bijvoorbeeld Thea Beckman. Ik verslond haar boeken letterlijk. Het allereerste boek dat ik dan ook samen met mijn ouders ging kopen, was De val van de Vredeborch. De stofkaft heeft het inmiddels volledig begeven, maar hij zit er nog omheen. Dit boek heb ik letterlijk stuk gelezen, net als Hasse Simonsdochter en de Geef me de ruimte!-trilogie. Het gulden vlies van Thule heb ik bij deel twee terzijde gelegd en De stomme van Kampen vond ik niet zo leuk om te lezen.
Nu
Ik lees nu vooral Engelstalige fictieboeken: David Eddings’ Belgariad vind ik geweldig evenals Michael Scotts serie The secrets of the immortal Nicholas Flamel. Dit zijn zes boeken (twee trilogieën of…? hier kwam ik niet uit).
Lord of the Rings is natuurlijk ook prachtig, maar de Silmarillion en de Hobbit heb ik weggelegd. Die konden mijn aandacht niet vasthouden.
Nederlandstalig
Voor mijn werk moet mag ik ook Nederlandstalige boeken lezen. Het liefst lees ik dan boeken van Simone van der Vlugt: In mijn dromen was het eerste dat ik van haar las. Daarna las ik Schaduwzuster. Van haar wil ik meer lezen, misschien zelfs, durf ik het te zeggen, alles.
Mijn angst om alles van een schrijver te lezen, is dat het misschien meer van hetzelfde is: dat de schrijver voortborduurt op een thema, zoals Mulisch dat deed. En dat gaat snel vervelen.