De zon is hier ver te zoeken vandaag. Ik weet dat hij achter de wolken schijnt, maar probeer met dit grijze weer maar eens het zonnetje in huis te zijn. Carel zit blijkens zijn blog lekker in de zon. Vandaar zijn nieuwe spreekwoord-woord.
Gelukkig kan ik de zon in het water zien schijnen en gun ik Carel zijn uitstapje naar een zonovergoten oord. Dan kan hij zichzelf eens lekker in het zonnetje zetten. Ik denk ook dat hij niet met de noorderzon zal vertrekken en volgende week zal er een nieuw woord zijn.
Overigens moet je nu niet denken dat ik Carel onevenredig veel aandacht schenk in deze post: als de zon op een mestvaalt schijnt, dan kan dat een onaangename geur verspreiden. Dan verdwijnt mijn goede intentie als sneeuw voor de zon.

Natuurlijk kan ik de rijzende zon aanbidden

Dat dit al het zesde blog in de serie spreekwoorden is, is natuurlijk een geweldige prestatie. Ik weet hoe het is om iedere week een nieuw woord te verzinnen voor een schrijfopdracht. Het kost best wel wat moeite om iedere keer een nieuw woord te bedenken. Gelukkig krijg je vanuit het leven flink veel inspiratie aangereikt. Daarom: men moet hooien als de zon schijnt en het woord bedenken als de inspiratie zich aandient. Dat is niets nieuws onder de zon. Fijn dat Carel het op zich heeft genomen om spreekwoorden onder de aandacht te brengen: het werd tijd.
Iedere dinsdag geeft Carel de Mari op zijn blog een woord op waarmee je een spreekwoord kunt bespreken. Iedereen kan altijd meedoen. Hoe? Mag je zelf weten. Je kunt een verhaal schrijven waarin het spreekwoord een rol speelt, je kunt in de etymologie duiken en de oorsprong van het gezegde verklaren, et cetera. Plaats een link onder het blog van Carel en lees daar ook de andere bijdragen.